't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 57]

Echts-liedt, En Leersaem vermaen.

Stemme: Pharo die leydt versoncken.

GEluck moet u toekomen,
Bruygom en Bruyt eerbaer,
Gods vreese uyt-genomen
Laet in u lichten klaer,
Op dat ghy soo hier naer
Als de Son blincken meught,
Met Gods verkoren schaer,
In de eeuwighe vreught.

2. Als God Hemel en Aerde

Hadde geschapen wijs,

[p. 58]

 

Adam een vat van waerde,

 

Na sijn beelde propijs,

 

Schiep God en sprack 't advijs,

 

Ten is niet goet certeyn

 

(Na Schrifturen bewijs)

 

Dat die mensch blijft alleyn.

 

3. Ick wil hem hulpe maecken,

 

Die by hem wesen sal.

 

In slaep deed' hy geraecken

 

Den mensch, een in 't getal,

 

En nam tot sijn geval

 

Een ribbe uyt sijn lijf,

 

Waer af in 't aertsche dal

 

Hy schiep Eva sijn wijf.

 

4. Hier uyt soo kondy weten

 

Dat die staet eerlijck zy:

 

God sal u ongemeten

 

Geven weldaden bly:

[p. 59]

 

Hy heeft ons selve vry

 

Dees staet alsoo vereert,

 

Binnen Cana, daer hy

 

Water in Wijn verkeert.

 

5. Ghy die twee waerdt verscheyden

 

Een vlees geworden zijt,

 

Door des Heeren beleyden,

 

Die 't alles in dit krijt

 

Soo regeert ende vlijt,

 

Dat hy als God getrou,

 

Noch oock op deser tijdt

 

Geeft yeder sijn Huysvrou.

 

6. Malkand' ren niet wilt haten,

 

Noch twisten met gekijf,

 

Maer als heylige vaten

 

Leven, dat by u blijf

 

Gods zegen, en u wijf

 

Sal maecken seer vruchtbaer,

[p. 60]

 

Dat ghy sult sien te lijf

 

Kindts kind'ren veel hier naer.

 

7. Prins Bruydegom verheven,

 

Als 't hooft 't lichaem regeert,

 

Soo met sachtmoedicheden

 

V Bruydt oock visiteert:

 

Vrou Bruydt, u Man ge-eert

 

Van u laet wesen vry,

 

Soo sult ghy onverfeert

 

Altijt leven seer bly.