|
| |
| |
| |
Goede reis.
En myn leven is myn lied.
Th. van Ryswyck.
Goede reis! myn lievlingsdroomen,
Met uw' kunsteloozen zin!
Goede reis, gaet zonder schromen,
Klopt gerust aen iedre wooning,
By den arme, by den koning!
Huppelt guitjes, huppelt nu,
's Vaders zegen rust op u!
Sprankjes van myn jonglingsleven,
Zoo gedacht en zoo geschreven, -
Dat uw reis voorspoedig zy!
Wordt gy soms al eens vergeten,
Als een vondeling versmeten;
Hoort men soms uw kloppen niet,
O dat zy u geen verdriet!
| |
| |
Waer de jeugd in ruime kringen
Zalig stoeit en malt en lacht,
Wil daer boekje, binnen dringen,
Wyl het welkom u daer wacht.
Kuilen zich om u de wangen,
O wil al die lachjes vangen!
Zend hem, die u 't aenzyn gaf,
Dat slechts kunnen de eereloovren,
Lievling, van uw vader zyn.
Neen, gy zult geen andre toovren,
Andren - waren zeepbelschyn.
'k Zal dan nog veel hooger troonen,
Weefde men ook al de kroonen
Rondom mynen schedel heen,
En 'k den lauwer-Atlas scheen.
En ik hooger was verheven
Dan de wit besneeuwde top,
Op een blauwe wolk geschreven;
Waer de wereld slechts een drop
Aen een grashalm schynt te wezen,
O 'k ben van die zucht genezen!
'k Blyf het liefst, die plaets niet waerd,
Zweven op dees bloemryke aerd.
| |
| |
Zweven als de bonte vlinder,
Ongedwongen, vry van band!
Zalig hier en zalig ginder,
Hier, en aen den overkant
Waer een dierbre moeder ademt,
't Graf myns vaders lyk omvademt,
Waer, in menig brave ziel,
Gouden vriendschap voor my viel.
Daer waer ik eens hoop te slapen
Treed ik van de wereld af,
Schoon er zorgelooze knapen
Bloemen gaêren op myn graf!
Schoon de maegd het zal vergeten,
En het knaepje nooit mag weten,
Als 't er soms den glimworm raept,
Dat dáér - dáér een dichter slaept.
Boekje, wordt gy soms versmeten,
Om uw 's vaders kunst veracht;
Hier vertrapt, ginds uitgekreten,
Nooit gelezen, steeds verdacht;
Laet die haetren u niet hindren,
Dierste myner dierbre kindren!
Neen, het bare u geen verdriet,
Want een schandmerk draegt ge niet!
| |
| |
Neen, gy zult niet eenzaem dwalen
Eenzaemheid schryft menigmalen
Op ons voorhoofd rimpels neêr.
O ik zal u steeds gedenken,
En u nog een broêrke schenken;
Doch misschien nog niet zoo bly,
Schoone lieveling, als gy.
Want uw vader heeft die zangen,
Noch dien lach van vreugde meer;
Door dien rimpel zyner wangen,
Kind, droop laetst een traen ter neêr.
Treur niet - blinkt dan op de rozen,
Die in onze velden blozen,
Soms de dauw niet voor het oog?
Kust de zonne ze niet droog?
Goede reis, myn lievlingsdroomen,
Met uw' kunsteloozen zin!
Goede reis! gaet zonder schromen,
Klopt gerust aen iedre wooning,
By den arme, by den koning!
Huppelt guitjes, huppelt nu,
's Vaders zegen rust op u!
|
|
Auteursrechtvrij