Oude en nieuwe liedjes

[p. 58]

54. - De klappende nachtegael.

Doorgaende.

‘Ik heb de groe - ne stra-ten zoo dikwijls ten einde ge - gaen; mijn

schoon lief heeft my ver - la-ten, dat hebben de kwaden ge - daen.

2.
Al vore mijn zoeteliefs deure
Daer staen er twee boomekens klein,
En d'eene draegt noten muskaten
En d'ander draegt nagelen fijn.

3.
De noten die zijn er zoo zoete,
De nagelen rieken zoo goed!
My vrijdt er een ridder verkoren,
Een ridder zoo stout en zoo vroed.’

4.
De ridder nam haer by de handen,
Hy nam haer sneeuwwitte hand;
Hy leidde ze al zoo verre
Tot daer zy een beddeken vant.

5.
Doen lagen zy beiden verborgen
Den langen zoo lieven nacht,
Van 's avonds af tot den morgen,
Tot scheen weêr de lichte dag.

6.
‘De zonne is ondergegangen;
De sterren die blinken zoo klaer;
Ik woude dat ik met mijn liefste
In eenig boomgaerdeken waer'.’

7.
- ‘De boomgaerd is vaste gesloten,
En daer en mag niemand meer in,
Alleenig de fier nachtegalen,
Die vliegen van boven daer in.’

8.
- ‘Ik zal u, o nachtegael, binden,
Uw hoofd aen uw voetekens doen,
Zoo dat gy niet meer en zult klappen,
Wat twee zoete lievekens doen.’

9.
- ‘Al hebt gy my vaste gebonden,
Mijn hert is toch mijnder gezond;
Ik zal nog al evenwel klappen
Wat gy met u liefste bestond.