52. - De bloemenmaker.
Een sou-daen had een doch-ter-ken, zeer schoon van groo-ten lo - ve; zy
pluk - te 's morgends bloe-me - kens al in haers va - ders ho - ve.
Als zy de schoone bloemkens zag,
Wie mag de bloemenmaker zijn!
Dien zoude ik geerne kennen.
Het moet een fijne kunstenaer zijn,
Een heer van hooge waerde,
Die zoo veel schoone bloemekens
Doet spruiten uit der aerde.
Ik heb hem in mijn hert zoo lief!
Och! mogt ik hem aenschouwen,
Ik gaf hem ja wel al mijn goed,
Ik gaf hem ook mijn trouwe.
Des nachts omtrent den middernacht
Kwam Jesus voor haer stane.
‘Staet op, sprak hy, ik ben, o maegd,
De maegd stond op zeer haestelijk,
Zy was van schrik bevane;
Zy zag een schoonen jongeling
Zoo vriendelijk voor haer stane.
Zy zag zoo vriendelijk hem aen,
Zy neigde neêr ter aerde;
Zy hiet hem welkom menig keer,
En deed hem veel eerwaerde.
‘O allerliefste jongeling schoon,
Van waer komt gy gegangen?
Een u gelijk en zag ik nooit
In al mijns vaders landen.’
- ‘Schoon maegd, ik heb u lang bemind,
'k Verliet om u mijns vaders rijk,
'k Ben maker van de bloemen.’
| |
- ‘Zijt gy die maker, zoete lief,
Naer u was mijn verlangen,
Ik volg u waer gy henen wilt,
Zoet lief, ik volg uw gangen.’
- ‘Schoon maegd, zoo gy met my wilt gaen,
Gy zult dit land verlaten,
Gelijk ik liet mijns vaders rijk,
- ‘O allerliefste jongling schoon,
Ik volg u uit mijns vaders rijk;
Mijn trouw wil ik u geven.’
Hy nam het maegdelijn by de hand,
En leide ze al zoo verre,
Wel zeven duizend mijlen weg,
Zy spraken menig vriendlijk woord,
Zy zeide: ‘O edel jongling schoon,
- ‘Mijn naem is al zoo wonderlijk,
En in mijns vaders koningrijk
Daer staet hy hoog geschreven.
Maer, schoone maegd, naerdien uw hart
Zoo zij mijn naem u ook bekend:
Zy spraken menig vriendlijk woord
‘Nu, zeg my, edel jongling schoon,
- ‘Mijn vader is zoo rijke man,
Zijn magt gaet al zoo verre:
Hy heeft het aerdrijk voortgebragt
En zon en maen en sterre.
Hetgeen gy ziet en niet en ziet
't Is al van hem gekomen,
Tien honderd duizend englen schoon
Staen om zijn hooge troone.’
- ‘Zijt gy een koningskind, mijn lief,
En al zoo rijk van goedren,
Zeg my, o edel jongling schoon,
- ‘Mijn moeder is zoo reine maegd;
Van haer zoo staet geschreven,
Dat zy my op de wereld bragt
En toch is maegd gebleven.
- O allerliefste jongling schoon,
Ik heb zoo groot verlangen
Te zien uws vaders koningrijk,
Laet ons er binnen gangen.’
- ‘O maegd, dien my met herte rein,
Gy zult daer eeuwig zijn by my
En groote vreugd beleven.’
Zy gingen nog een langen weg
En kwamen voor een kloosterken
Waer Jezus wilde scheiden.
Hy nam de maget by de hand
En sprak met zoeten zinne:
‘Vertoef, o maegd, een luttel tijds,
Ik wil eens gaen hier binnen.’
En Jezus is van haer gegaen.
De maegd bleef hem verbeiden;
Zy weende menig droeven traen
Omdat hy van haer scheidde.
En toen de dag ten avond kwam,
Vermeerderd' haer verlangen
Om weêr haer lief te mogen zien:
Hy bleef weg toch zoo lange.
Zy klopte aen des kloosters poort,
Zy klopte, droef van zinnen:
‘Doet open, want mijn zoete lief,
Mijn bruidegom is hier binnen.’
De poorte werd haer opengedaen,
De poortier kwam daer voren;
Hy zag de maget voor hem staen,
Zoo schoon en hooggeboren.
‘Zegt my, o maegd, wat gy begeert,
Hoe gy hier komt alleene?
Zeg my, o maegd, wat dat u deert,
En waerom gy moet weenen?’
- ‘Poortier, een jongling, dien ik min,
Ga, zeg hem dat hy wederkom',
Ik beid hem al zoo lange!’
- ‘Schoon maegd, den jongling dien gy mint
Hy is hier binnen niet bekend,
Noch is hier niet gekomen.’
- ‘Poortier, hoe moogt gy 't zeggen dan?
De jongling, dien ik minne,
Sprak my deze laetste woorden toe:
‘Ik wil eens gaen hier binnen.’
| |
- ‘Hoe heet hy dan, wel schoone maegd,
Van wien gy my wilt spreken?’
- ‘Eilaes, dat weet ik zelve niet:
Zijn naem heb ik vergeten.’
Hy is zoo wonderlijke schoon,
Zijn rijkdom gaet zoo verre!
Hy draegt een kleed van hemelsblauw
Omzet met gulden sterren.
Zijn aenzicht blinkt van 't reinste wit,
Zijn mond, zijn wangen zijn zoo rood
Zijn oogen zijn zoo vriendelijk,
Hy heeft zoo zoete sprake!
Hy kwam van uit zijns vaders rijk,
Om my zijn bruid te maken...’
- ‘Schoon maget, is uw lief zoo schoon,
Al waer hy uit des hemels troon,
Hy moogt niet schooner wezen.
Zoo is geen man hier binnen.’
- ‘Ja, Jezus heet mijn zoete lief,
Hy is 't dien ik beminne.’
- ‘Is dat zijn naem, gelijk gy zegt,
Hy is hier binnen wel bekend,
Gy moet niet verder reizen.’
De jonkvrouw werd in 't huis ontfaên,
Zy ging er christlijk leven;
Zy is gedoopt en is een maegd
Een heeft dit liedeken gedicht,
Dien God moet gracie geven
Dat hy des Soudans dochterken
Ontmoete in 't eeuwig leven.
XVIe eeuw. |
|
Auteursrechtvrij