Kwade gewoonte
moeilyk af te leeren.
INdien gy, Visschersvolk, uw ligt getuigde boot,
Die dus, op ééne rol, gestaêg voor over stoot,
En, met den boeg, op 't strand, doet mast en ribben kraken,
Met minder ommeslag wilt af en aen doen raken:
Legt eens een tweede rol voor aen, waer op de Schuit,
By 't overwegen, zakt, dat ze op den grond niet stuit;
Gy zult, en voor u zelf' zeer groote moeite sparen,
En, met de zelfde Schuit, veel jaren langer, varen.
Daer nu al meenig man den rug of ribben breekt,
Die, voor den boeg, gekromd de steven opwaert steekt.
Dus sprak ik op het strand, terwyl het velen hoorden;
De Reeders lieten zich gezeggen, door myn woorden.
Het zeevolk lacht 'er om, en hield het met malkaer:
De zeeliên, zeiden zy, deên zoo, voor honderd jaer.
Men had, was 't goed geweest, zoo lang niet kunnen dwalen,
't Heeft toen zyn reên gehad. Wy willen de oude palen
Nu niet veranderen. Onze ouders vonden 't goed,
En hebben 't ons geleerd. Wy willen op dien voet
Hen volgen, en ons lyf niet, om den arbeid, vieren;
Wy zyn zoo sterk als zy, wy pryzen hun manieren,
En blyven by 't gebruik, en by den ouden stand.
Hoe moeilyk valt het steeds, het volk van misverstand
Te brengen tot gemak, in hunne bezigheden!
Het oud gebruik is vaek een vyand van de reden.
|
|
Auteursrechtvrij