Poëzy

[p. 312]

Op het ongelukkig verdrinken
Van den vorst Johan Willem Friso,
Erfstadhouder van Vriesland.

ZO zien we Vrieslands roem en laetste hoop begraven,

Het manlyk overschot van 't Vorstelyk geslacht,

Prins FRISO, die, door proef van deugd en heldenkracht,

Zyn' Vadren scheen in lof voorby te zullen draven.

Dat pronkbeeld van de jeugd, 't welk, in den kring der braven,

Uitschitterde gelyk een slonkerstar by nacht:

Dat oorlogs-blixemvuur, voor welks gevreesde macht

't Bekrompen vyands hart noch bolwerk had, noch haven.

Dees Stededwinger, die, door stael, door muur, door wal,

Der Franschen euvelmoed braveerde, en bragt ten val,

Werd, van de bloode Maes, dus zonder wraek, verslagen.

Die, veilig in gevaer, en duizend dooden stond,

Is, waer men 't veilig acht, gesneuveld, zonder wond:

Zoo weinig gist de mensch, waer 't sterslot hem zal dragen.