Poëzy

[p. 256]

Hel, waer is uwe overwinning?

'k ZIe, ook de Hel gaet op, en koomt, met al haer macht,

Een' schrik en gloed van angst in 't bloo geweten stichten.
De duivel koomt myn ziel, voor Gods gericht, betichten,

Als had ik zyn gebod verwaerloosd en veracht.

't Is waer, de strenge wet van Gods gebod, vol kracht,

Doet al den tegenstand van myn verdiensten, zwichten.
En, moet ik daer naer zyn geoordeeld, in gerichten,

Zoo is voorwaer myn ziel ten prooi voor 't helsch geslacht.

ô Hel, wat gaept gy hol, met uw verdoemde spoken!

Het knerssende gekerm van uw vervloekt onthael

Dient, om myn veege ziel tot wanhoop aen te stoken.

Dewyl myn schuld u styft, in uwe zegeprael.

Beklaeg, beschuldig vry, 'k geef 't echter niet gewonnen:
'k Heb, steunende op myn' Borg, dien tegenstand begonnen.