| |
| |
| |
De dood een doorgang ten hemel geworden.
Geweldenaer en schrik van al wat adem haelt,
Aen wien al 't aerdsch gewoel den laesten tol betaelt,
Wiens arbeid nimmer rust, wiens sikkel nimmer faelt,
Wat dier, zoo redenloos, dat u niet haetlyk schuwt?
Wie is 'er, die voor uw geweld niet beeft en gruwt?
Wanneer gy jong en oud, op eenen stapel, stuwt,
En 't lieve licht doet derven.
Hoe triompheerde gy, op uw vervloekt geweld,
Toen 's hemels Vredevorst, en onweerstaanbre held,
In 't open perk, zoo 't scheen, door uwe macht geveld,
In 't nare graf moest zinken!
't Is waer, hy werd, door u, gebragt in 's aerdryks schoot,
Maer zulks geschiedde alleen, om, in dien bittren nood,
Waer in uw dwinglandy scheen alle macht te groot,
Te schooner uit te blinken.
Nu schynt gy nog den oogst te maeien, als voorheen;
Wat adem haelt, den nek en lenden, in te treên,
En, doof voor naer geschrei, voor klagten en gebeên,
Het hoogste woord te spreken.
| |
| |
Maer 't slangenspog, uit zaed van helsche list gebroed,
Waer mede uw angel was vergiftigd, en verwoed,
Een duldelooze smert, ontstak in 't bang gemoed,
Toen in der tyd, tot wraek van al den hoon en smaed,
In 't schenden van Gods beeld, 't beloofde Vrouwenzaed,
Op aerde in 't vleesch verscheen, naer Gods bepaelden raed.
Schoon gy, dien Heilheraut, dien Goddelyken Held,
Gebeten in de hiel, deed vallen; heeft hy 't veld,
Behouden door zyn' moed; en al uw fors geweld
Moest voor zyn krachten duiken.
Nog duurt uw beerschappy, tot aen des Weerelds end,
Uw vreesselyke gryns, die ieder ziet, en kent,
Staet, als een boos gedrocht, in ieders hart geprent,
Maer zy, die, door een strael van hooger geest, verlicht,
Uw' overwinnaer, ô vergiftigd hellewicht!
En zyne zegeprael, steeds houden in 't gezicht,
Door lucht en heldre wolken;
Zyn van uw komst nu niet, gelyk voorheen, vervaerd;
Zy zien u vriendlyk aen, als van een' andren aert,
En latende 't heelal als ydel, gansch bedaerd,
Verstrekt gy hun een wagen,
| |
| |
Die hen in zegeprael, door Gods geliefden Zoon,
Op u behaeld, tot vrucht van zyn genadeloon,
Langs een' gebaenden weg, naer Gods geduchten troon,
|
|