Poëzy

[p. 220]

Bede om Goddelyken bystand in onmagt.

MYn God, bestier myn geest, die, van zich zelf onmagtig,

En, zonder uwen wil, nooit naer behooren denkt,

Maer steeds, door ydelheid, myn ziel in 't vordren krenkt,

En maekt my tegen my oproerig, strydig, klagtig.

Uw goedertierenheid te mywaert is zoo krachtig,

Dat Gy my evenwel uw gunstbewyzen schenkt,

En my van 't pad des doods, tot uw genade, wenkt,

In myn onwaerdigheid, nog mynes steeds gedachtig.

Myn dubbelzinnig hart, geslingerd heen en weêr,

Word, als een ebbe en vloed, nu op, dan neêr gedreven,
'k Voel niets dan dwazen waen, in bystre zinnen, zweven,

Ten zy uw goede Geest myn' geest bestier, ô Heer!

Maer zoo uw Geest myn' geest bevestigt in 't bestieren,
Zoo zal ik, by my zelf', u in uw' tempel vieren.