Poëzy

Overdenking van het Heilige Nachtmael.

DE disch, daer 't hemelsch brood van 't onverganklyk leven,
Tot voedsel van 't geloof, den armen word gegeven,
Staet weder toebereid, en op dit liefdemael
Ontfangt men, arm en ryk, in een gelyk onthael.

[p. 204]

 

Maer, mensch, vergaep u niet, op onbezonnen wyze,

 

Aen deze lekkerny: Ze is niet voor elk. Die spyze

 

Is bytende van reuk, en doodelyk van smaek,

 

Voor hun, die 't lichaem voên tot wellust en vermaek.

 

Ze ontroert het zondig hart, ontstelt den geest van binnen,

 

Zy werkt een naberouw, in hopelooze zinnen.

 

Terwyl de Gastheer zelf, om 't misbruik van zyn goed,

 

De spys in straf verkeert, met lydeloozen gloed.

 

't Is brood in bloed gedoopt, met traenen overgoten,

 

En, met een bittre saus van tegenspoed, genoten.

 

't Is uiterlyk gering, en strekt tot schimp en smaed,

 

Voor 't onverzaedbaer oog van gulzige overdaed.

 

Maer hun, die, door de proef, zich aen dien smaek gewennen,

 

En, daer door, 't hemelsch brood des Heilands leeren kennen,

 

Word al de bitterheid verwisseld in een vreugd,

 

Die nimmermeer verdwynt, en 't hart altyd verheugt.

 

Gy laet my toe, ô God, in uw lankmoedigheden,

 

Schoon ik onwaerdig ben, tot dezen disch te treden.

 

Hoewel de reinigheid, die voor uw oog betaemt,

 

By my bezoedeld is, en my bekleed met schaemt'.

 

'k Zit hier wel aen, maer 't zal voor my genade wezen,

 

Indien ik, aen uw' voet, de kruimen op mag lezen;

 

Wanneer uw groote Zoon, in zyne zegeprael,

 

Zyn Broeders zetten zal aen 't eeuwig Koningsmael.