Poëzy

Anders.

ô REine eenvoudigheid, maer vol verborgenheden!

Ik word te gast genood, op enkel brood en wyn.

Maer teffens onderrecht, dat deze feest zal zyn

De waerdigste, waer toe een sterveling kan treden.

Het brood zal geur en smaek, en voedsel mededelen,

Waer by nooit lekkerny van spyzen halen kost:

De wyn zal zoeter zyn, dan nieuwgeperste most,

Die zinnen, hart, en geest gelykelyk, zal streelen.

Geen loome vadzigheid zal 't lichaem daer door voelen.

De geest, in tegendeel, zal, door verborgen kracht,

Die 't heilgeloof daer in, als door een offer, bragt,

Den brand van 't zondenvuur uitdooven en verkoelen.

Maer die tot dezen disch wil komen, dient te weten,

Dat hy wel voorbereid, en recht genood moet zyn:

Want in dit zielebrood ligt eeuwig helsch fenyn,

Van doodelyken reuk, voor die 't onwaerdig eten.

[p. 198]

 

Wat dan, vermeetle ziel. Hebt gy genoeg vertrouwen,

 

Om, tot zoo rein een feest, vrymoedig toe te gaen?

 

En vreest gy niet voor 't Oog, dat alles gaê zal slaen;

 

Dat u wel eens, daerna, die hoogmoed kon berouwen?

 

 

 

Neen: 'k weet wel, dat ik ben de onwaerdigste der gasten,

 

En 'k ben deswegen ook, by my, niet zonder zorg;

 

Maer 'k weet, waerop ik steun. Ik heb een' vasten borg,

 

Die my, van dit gevaer, zal vryden en ontlasten.

 

 

 

Tot dezen zal ik eerst ootmoedig in gebeden

 

My wenden, en myn schuld erkennen, opdat hy

 

My zuivre door zyn bloed, en dan, myn voorspraek zy;

 

Daerna zal ik ter feest, met vryer harte, treden.