Poëzy

[p. 189]

Hernieuwd bruidsmael.

DE Koning heeft zyn Bruid een maeltyd toebereid;

Om, met zyn blyde komst, haer gunstig in te halen.
De wierook spreid zyn' geur, en vult de ruime zalen,

Verheerlykt met een' glans van Hemelmajesteit.

Zyn blinkend heilgewaed bedekt haer oude smetten,

Gezuiverd in zyn bloed; Hy wisselt hare schand

In glorieryke deugd; en leid haer, met zyn hand,

Om haer, aen zynen disch, de bruidskroon optezetten.

Haer hoofd rust op zyn borst, en haer verliefd gemoed

Is krank van teederheid, en zwymt in reine lusten.
Hy laet haer op zyn' schoot, en in zyne armen, rusten,

Terwyl zyn gunst en geest in haer het leven voed.

Dit is de blyde dag, dit is de tyd der minne.

De Koning slaet het oog op hare zwakheid niet.

't Is hem genoeg, dat hy haer zuivre liefde ziet.

Hy kiest haer voor zyn deel, zyn schoone, zyn vriendinne.

'k Ben wel, als bloedverwant der Bruid, op 't feest genood,

En heb my meê versierd, op 't netst', naer myn vermogen.
Maer 'k blyf geheel mismaekt, en walglyk in myne oogen,

En vrees, dat 's Bruigoms keur my, als onwaerd, verstoot!

[p. 190]

 

'k Zal bidden, dat hy my voorzie van wisselkleeden,

 

Die hy zoo ryklyk heeft; opdat ik, voor zyn oog,

 

Gelyk 't een' gast betaemt, met eer verschynen moog',

 

Hervormd, naer zyne leest, van myn mismaekte leden.

 

 

 

Dus zal ik, onbeschroomd, verschynen voor zyn' troon,

 

In 't doopbad, door zyn' Geest, gewasschen en herboren.

 

En, door zyn gunst, in rang geplaetst by de uitverkoren,

 

Opheffen 't Bruiloftslied, met een' verheven toon.