Poëzy

[p. ***3v]

Op de poëzy van den heer
Hendrik Snakenburg.

IS SNAKENBURG herschapen,
Na dat hy was ontslapen?
Ryst hy ten grafkuile uit?
Of geeft zyn schelle fluit
Nog na zyn' dood geluid?

Gewis, myne ooren vangen
Den schellen klank der zangen,
En boeten hun verlangen
In 't lieflyk kunstonthael
Dier Leidsche Nachtegael.

Wat 's elk gezang uitstekend,
Naturelyk welsprekend,
En kunst - en vindingryk!
Doorzult met blyk op blyk
Hoe 't sticht en streelt gelyk.

[p. ***4r]

 

Elk Dichtstuk is volkomen!

 

Het leven van den vromen

 

Held Jozef uitgenomen.

 

Hier moest, ter halver baen',

 

De Dichter blyven staen.

 

 

 

De dood, die Kunstverdelger,

 

Heeft dus weleer den Elger

 

En^* van der Pot gestuit,

 

Wier keurig kunstgeluit

 

Elks aendacht noodigde uit.

 

 

 

Al missen we ons begeeren

 

Daer we een gedeelte ontberen:

 

Wy kennen aen de veren

 

De schoonheit van den Paeuw;

 

Den Leeuw aen zynen klaeuw.

 

 

 

Elk Dichtstuk toont wat yver,

 

Wat aert, wat geest den Schryver

 

Bezielt heeft: yder blad

 

Vertoont ons eenen schat

 

Der deugd' die hy bezat.

* Kornelis van der Pot, in zyn Leven Lidt van het Kunstgenootschap, Natura & Arte.

[p. ***4v]

 

Deze onvolprezen bladen

 

Zyn met geen' zang beladen

 

Die 't zedigste oor kan schaden.

 

't Roept al, uit eenen mond',

 

Hoe SNAKENBURG bestond.

 

 

 

Des trof hy met zyn dichten

 

Die leeren, streelen, stichten,

 

Daer geest en kern en pit,

 

Verstand en deugd in zit

 

Het allerbeste wit.

 

 

 

Men eer dan in dien Braven,

 

Deze ongemeene gaven.

 

Men danke voor 't beschaven

 

Die 't werk dus bragt in 't licht

 

En 't Zangkoor duur verplicht.

NIKOLAES VERSTEEG.