|
| |
| |
| |
Sponso feliciter.
DIcamus bona verba nos sodales!
Ducamus choreas, facesque lætas:
Adest Rijpiadæ hora nuptialis.
Jungamus faciles jocos, salesque;
Adsint blanditiæ, leporque, risus,
Et quicquid Venerem decet, juvatque
Isthac blandicrepa audiatur hora.
Surgamus: licet huic beatiores
Sordent deliciæque, gratiæque
Præ his, quas rosëis legit labellis;
Præ his, quæ teneris fluunt ocellis;
Illis quæ rutulio latent capillis;
Istis purpureis genis Amatæ,
Ipsi quam Venus, & Cupido Sponsam
Stringendam cupidis ferunt lacertis.
,,Dicamus bona verba nos sodales!
Deplorans socii thori ruinam
Sese usque in lacrymas dabat Jacoba,
Exstinctasque faces dolens, amatas
| |
| |
Conclamans gemitu vocabat umbras;
Nec blandis precibus favens procorum
Vitabat thalami vices secundas.
Hanc flentem miserè puer Cupido
Ut vidit, stimulis adactus iræ,
Foro competit ista causa nostro,
Nam mecum mea jura sunt, reclamat.
Tandem pone tuis modum querelis;
Nec me durior evoces ad arma,
Non de me facilis triumphus ibit.
Dicens imposuit manus heriles.
Ex illo tacitis citata flammis
Cedit blandior, & minus severa
Paulatim in Ripio ardet, hæsitatque.
Hic moræ impatiens amoris æstu
Abstergit lacrymas, piosque fletus,
Adhibetque sales, facetiasque.
Nec defuncti gernitus perifa verba,
Et, quicquid Deus ille suggerebat,
Pervasit medias tenax medullas.
Sed cæcum latuit sub igne vulnus,
Donec insidias videns, Deumque
In venas quoque transiisse sensit.
Rupit blanda moras potente voce.
I, victorque tuis potire votis!
I, quo pronuba Juno, quo Dione,
Et quo magnus Hymen, Venusque ducunt
| |
| |
Felix sponse! novis cubans in ulnis
Jam colloque nives, rosasque labris
Carpes basiolo licentiore.
I, victorque tuis potire votis!
Amplexus cupidis Tuam lacertis
Blandas prorue in osculationes;
Nam post basia multa, post suaves,
Quos dictat sitiens amor, susurros,
Qui fragrant oculis, sedentque risus,
labris labra tuis amata jungens
Confundes animas duas in unam;
Vitamque in gemino fovebis unam;
Felix corpore: spiritus quoque unus
Alet continuo duos amore.
Mox, quicquid superest voluptuosum,
Decerpes petulans: manus salaces
Hinc per abdita lustra gratiarum
Insuetus furor, impetusque volvent.
Ipsæ jam tenebræ audiunt amores;
Ecce Sol abit, & vocata dudum
Vobis accelerat Diana noctem,
Qua belli labor, & novis in armis
Sponso prælia mitiganda restant;
In pugnas amor imminet protervas.
Sed castæ fugiunt eas Camoenæ;
Ignotosque jubet Venus tacere,
Quos suadet tibi perpetrare, lusus.
| |
| |
Hos tu transige Sponse; nos silemus.
Sic tu dignus eris, cui parentes
Venusti quoque contigere. Sic tu
Brevi tempore liberos videbis,
Paulatim tremulo ore qui parentis
Lallando repetant suave nomen:
Qui Matremque, Patremque lusitantes
Ad risum moveant, leventque curas.
Qui Patris memores Avos sequantur,
Illorumque bene exhibere discant
Mores a teneris scientiasque.
|
|
Auteursrechtvrij