Weeën in de nacht

Ervaringen van een vroedvrouw

[p. 42]

17 Te druk

Toen Alice belde, was ik druk bezig met een andere bevalling. De weeën kwamen pas om de tien minuten en daarom vroeg ik haar om me pas weer terug te bellen als de weeën om de vijf minuten kwamen. Vier uur later belde ze weer en ging ik bij haar langs. Ze had ‘pas’ twee centimeter ontsluiting, maar de baarmoedermond voelde nog stug aan. Het kon nog uren duren en ik vertelde haar dat ze me moest bellen als de bevalling echt zou doorzetten. Ik was inmiddels doodmoe en ging naar huis om te slapen. Een uur nadat ik mijn hielen had gelicht, zette de bevalling goed door. Alice had het ontzettend zwaar, maar durfde niet direct weer te bellen. Uit angst dat ze me weer ‘voor niets’ zou bellen, luisterde ze niet naar de Signalen van haar lichaam. Ze kreeg al snel persdrang, maar kon niet geloven dat het al zover was. Ze raakte vervolgens totaal in paniek en ten slotte belde haar man mij toch op. Bij aankomst bleek dat de baarmoeder helemaal open was, maar de persweeën waren door haar pure angst volledig verdwenen. Na verloop van tijd moesten we naar het ziekenhuis en het werd uiteindelijk een vacuümbevalling.

Toen ik de volgende dag bij Alice langskwam was ze erg boos, omdat ik weer was vertrokken nadat ik voor de tweede keer bij haar langs was

[p. 43]

geweest. Ze vond dat ze verkeerd was voorgelicht en voelde zich door mij in de steek gelaten en ontredderd. Ze baalde bovendien dat ze haar eigen lichaam niet voldoende had vertrouwd en mij niet eerder had gebeld. Ze had het Sterke gevoel dat ik haar bevalling had verpest en dat de ziekenhuisopname en de kunstverlossing mijn schuld waren. Ik had me rijk gerekend met de tijd omdat ik wilde slapen.

Ik kon niets anders doen dan mijn oprechte excuses aanbieden en haar volledig gelijk geven. Uit pure vermoeidheid en tijdgebrek had ik de zaak verkeerd ingeschat. Het was veel beter geweest wanneer ik niet bij haar was weggegaan om de weeën beter te kunnen inschatten. Ik had er beter aan gedaan om bij Alice te gaan slapen, in plaats van in mijn eigen huis. Dan was ze niet in paniek geraakt en was de bevalling beter verlopen, zowel voor haar gevoel als waarschijnlijk ook daadwerkelijk.