Dichtwerken

[p. 254]

Aan den ridder der Eikenkroon^* Willem Brouwers,
Priester en Leeraat aan 't Bisschoppelijk College te Roermond.

Eens, in lang vervlogen jaren,

Spande 's Dichters scheppend hoofd

Eene kroon van glorieblâren

Aan der boomen vorst ontroofd.

Doch een christen zanger paste

Geen natuurschoon om het brein,

Dat ons met een taal vergastte

Als het goud zoo rijk en rein.

Op zijn borst moest de eerkroon gloren

Van den Vorst van Nederland;

Daar toch wordt het woord geboren

Eer het taal wordt in 't verstand.

Schitter dan, o ridderteeken,

Blank glazuur in gouden kruis!

Hier kunt gij van schoonheid spreken;

Aan zijn hart hoort gij te huis.

Priester, Leeraar onzer zonen,

* 29 Januari 1862.

[p. 255]

 

Hoopvol kroost van 't vaderland,

 

Blijf hun steeds dien ijver toonen,

 

Dien ge uw Koning hebt verpand.

 

Godsdienst, Vaderland en Kunsten,

 

Gode heilge Zustrentrits,

 

Vragen, Ridder! om uw gunsten;

 

Zoo schenk ze uit erkentenis.

 

Gouden Waarheid, gouden Vrijheid,

 

Vaak bestormd in 't worstelperk,

 

Roepen tot U, vol van blijheid,

 

Als tot haar gezworen Klerk.

 

Strijd! Uw degen zij de penne!

 

Strijd! Uw beuklaar zij de tong!

 

Maar dat niets den adel schenne,

 

Die reeds aan uw hart ontsprong!