|
| |
| |
| |
Bruylofts-vermaeck.
Op de Hoogtijd van C.A. en T.P.
In Amsteldam, den 11 van Loumaent, 1645, uytgesproken.
Wensch aen de Gehuwde.
GElieven, wijl u Godt te samen heeft gebonden,
Soo wenschen wy dat gy, hier sonder huys-verdriet,
V leven slijten mooght. Ay wentel in geen sonden;
Op dat gy, na het aardsch, het eeuwige geniet.
'k Heb voort, tot voeding van een bly en vrolick leven,
Een weynig boertery, tot u vermaeck, geschreven.
Dan echter niet te min, is in het mal bedeckt,
Yets dat tot beetering, van 't huis-krackeel, verstrekt.
SEtje schrap mijn stale zinnen:
Wantje moet wat nuws beginnen,
Wel Cornelus dat 's: godtwouts:
O gangs lijden! dat 's verkeeken,
| |
| |
k Wil van nieuwe dingen spreeken,
En ik schrys terstond wat outs.
Bey ik moetme wat bedenken,
'k Souje graag yet aartigs schenken,
Was men hooft maar op sen stel,
'k Ruyck al Lont, nu sel 't wel komen,
Gut, wat varen 'er al vromen,
't Huwlik wort, dat moetje weeten,
Wijl hy van geen soeuen hout;
Daarom heb ik dus geschreven;
Doch ik zelje reden geven,
Hoe men 't tot een hemel bouwt,
'k Heb nu mee schier dertien Jaren,
In het hand'len van die snaren,
Met mijn Droesjen omgesno[...]t,
Doch ik kan het met mijn saken,
Lieve Crelis, soo wel maken,
| |
| |
Datse stracx een Engel wort.
Hebje naar die kunst begeren?
Luister toe ick sal 't je leeren:
Want zy koomtje nu te pɐs.
Wil myn schip so vroeg niet vloten,
Als mijn deur wel word gesloten:
'k Klinck in huys so fyn als glas.
Seyt sy: schrobber is dat blyven?
Ick seg: liefje niet te kijven:
Want het koomt heel wonder by.
Is zy daar mee niet te vreden,
Ick spreeck evenwel goe reden;
En sla 'et in de beste vly.
Wil 'er toren noch niet sacken,
Ick begin soo vreemt te snacken,
Datse selver lachen moet;
Mit vat ick 'er by de lurven:
Heer ik sou 't niet seggen durven,
Watse my voor vriendschap doet,
| |
| |
Koom laat ickje goed uit trecken.
Ga naar 't bed, ick selje decken:
Vaar 't is tijd dat jy wat rust;
Eysch ick dan een brandewijntje,
'k Heb 'er stracx, wat duncktje Trijntje,
Is dat leven niet een lust?
'k Steeck 'et onder stoel noch bancken,
Maar ick sel men trouw bedancken:
Sog langh als ick spreken kan.
Daarom Crelis krijgtje huisje
Oock een hel of eenigh kruisje,
Maeck 'er dus een hemel van.
Tryntje nu selt jou oock gelden,
Lieve kint al koom ick selden,
Als ick koom dan koom ick wis.
Schaep ghy moet wat jock verdragen?
Wijl het, in de Bruilofsdagen,
Heer wat hebje, dese nachten,
| |
| |
Zoete deunen te verwachten;
Seper, zijt uiet eens beschaemt,
Wel wat is 'er aen bedreeven;
Ick sta borrig voorje leven,
Draeghje als een vrou betaemt.
Meysjes wilje vry bereyden,
Om de Bruyd naer 't bed te leyden,
Hoor de Bruygom zeyd: 't is tijdt.
Laet hem, 't zal toch weesen moeten,
Sijn verlangde lust eens boeten,
Soo raeckt hy de ringen quijt.
Nu goenacht, mijn soete Tryntje,
Speel dat binnen 't jaar een kijntje,
Vwe Speel-pop wesen mach:
Wel ga heen, en leerje lesje:
Want ik weet gewis dat Besje
Voor 'er doodt, niets liever sagh.
|
|
Auteursrechtvrij