|
| |
Zvvr en zoet.
ZANG. Toon: Hoe leg ik hier in dees ellende, &c. TEGENZANG. Toon: Al hebben de Princen &c.
Zang.
VErliefde Bruid, 't is tijt te scheyden;
Vermits ghy nu ons gild verlaat.
Wy blijven, schoon m'uw vrolikheyden
Seer hoog zet, in de maag den staat,
Die wy, voor u vermaaklik leven,
Soo 't wort genoemt, niet willen geven.
Tegenzang.
Ghy laakt hier 't geen het vermaeklixt is
Daar van geeft menig getuigenis:
Want al wat ziel of leven heeft
| |
| |
Naar 't geen ghy schuwt, gewoonlik streeft.
Geen dier, hoe klein, of 't brand in de min.
Geen wild in 't woud of 't heeft zijn vrundin;
Wijl 't eenig wesen, droef heid teeld,
Daar 't staag gezelschap vreugde deeld.
Zang.
Och! d'eenzaamheid kan ons niet quellen:
Wy vinden altoos tijd-verdrijf;
Vermits wy staag malkaer verzellen,
En vry, en vranck gaan; daar een wijf
Vaak, aan'er huishouw, is gebonden;
Of hier, of elders wort verzonden.
Tegenzang.
Die dwang is voor haer een soete vreugd:
Want blijftz' in huis sy heeft heur geneugd:
Zy soent en koost daer met'er vriend:
Maer gy vind selden 't geen u diendt.
| |
| |
Ghy maegden hebt u hartseer alleen;
Een vrouw vint troost, die de smart, gemeen
En willig, met'er draegt;
Of neemtz' 'er af, wanneerse klaegt.
Zang.
Heur vreugd, heur lust, heur zoete kuren
Gaen vaek niet veerder dan een jaer;
Dan moetze 't suurste suur besuuren,
Dan gaen'er handen in'er hair:
Want d'eerste winst baerd sulcke nachten,
Die rust, en lust en al verkrachten.
Tegenzang.
Al sacht, dit praetjen is niet dan windt.
De meeste vreugde koomt met het kindt.
Geen vrouwen oir hoort liever stem
Dan 't lispend' roepen: mem, mem, mem:
Want als sy sulck een speel-popjen heeft,
| |
| |
Zoo leeft het strax al dat aen'er leeft:
Zy doud, sy deynt, sy suit, sy sust,
Zy zingt, zy springt, en mist geen rust.
Toe-zang.
Wel, wijl 't so is en so moet blijven,
Zo wenschen wy, o lieve Bruid?
Dat gy, door haet door twist, of kijven,
Vw vreugde nimmer buyten sluit.
Goe nacht: gy moet ons nu begeven.
Win, door dit leven, 't eeuwig leven.
Toe-worp.
Vaer wel gelieven. Zo. Goedenacht.
De koetz heeft u koomst al lang verwacht.
De sponde kniel, de saeldeur kraekt,
De liefde licht. 't Is heel volmaekt.
Leever.
Leevertje, gy schijnt gesont:
| |
| |
My, met heur voorweende lippen,
Voor u kussen, 'k lietje slippen.
Leever.
Zie daer die Leever is so rood als een corael.
De jongmans stoffen staeg van goed al zijn sy kael.
Ik ken'er die op straet als groote jonckers streeven,
En in hen huis, by brood en karrenmellik leven;
Of soptmen somtijts noch wat vetter dan 't gemeen:
Danck heb dan gladde kaert en eedle dobbelsteen.
Leever.
Wat is Leever sonder sout?
Wat is grutten sonder smout?
Wat 's een pelsser sonder vellen?
Wat 's een doffer zonder duif?
Wat 's een kievit sonder kuif?
Wat 's een kovel sonder bellen?
Wat 's een kramer sonder waer?
Wat 's een strijk-stok sonder hair?
Wat 's een kamphaen sonder spooren?
| |
| |
Wat 's een vrouw toch sonder man?
Wat 's een roemer sonder kan?
Wat 's een eesel sonder oiren?
Wat 's een ruiter sonder paert?
Al den bras geen oortjen waerdt.
Des Juffers laetje raen, veracht geen milde geever,
Gy zijt, so gy niet huwt, maer ongesoute Leever.
|
|
Auteursrechtvrij