Ad Divinas, piasque
Reverendi, doctrinâ pietateque excellentißimi Domini D. Wilhelmi Sluteri Cantiones, & odas.
QUid canis, Amphion, pulsisque ad carmina nervis
Phoebe crepas? quid turba, sonas paeana, novena?
Luxuriosa cohors vatum discede; propago
Ethnica abesto procul modulans sapientia carnem.
Nam non vana canens, verum divina Sluterus
Exortus, vatum fax & nitidißima stella.
Cujus ab ore fluunt Hymni, pia Cantica, Psalmi,
Cujus divino labra nectare proluta; testis,
Quem circumvolitant certatim mille lepores,
Hic liber esse potest: latet hîc nam Musicus ardor,
Hîc latitat mentis paradysus & hortus amoenus,
Vernans splendidulis ut Delphica terra rosetis.
Hîc fluit, hîc plenis spumat vindemia labris,
Hîc sacri sacro demanant flumine cantus.
Hîc alti gemitus, hîc verba precantia; Christi
Hîc Servatoris praeconia rite canuntur.
Hîc latet antidoton contrà tentamina mundi,
Hîc desperatis latitat medicina salutis;
Hîc expiranti solamen; & omnibus omne.
Thracius Eumenidum lachrymas excusserit Orpheus,
Atque poëtifluo sonitu sylvasque petrasque
Flexerit; at lachrymis stillantes reddis ocellos
Quondam pumiceos, tu pectora dura, Slutere,
Flectis, & emollis adamantina corda, Cυνεϱγεῖ
Dummodò flexanimâ vi Sancti Flaminis aura.
Ecquis enim venâ modulatus dexteriori
Cantica, quae mage sunt flectentia, quae mage Dia?
Sunt cantus, quos nec Pallas, nec carpere Momus
Poßit, & ullius nec livida lingua Theonis,
| |
Nec spumans rabido trux Zoilus ore venenum.
Quare, age, debentur quaenam tibi praemia? quasnam
Candida posteritas grates cumulabit? & ecquid,
Quaesò, tuis dignum meritis? est fama perennis,
Summus honos, sammum décus est, & gloria summa.
Nam tua florebunt post secula longa, Slutere,
Cantica, florebunt, tua Cantica ϑϵῖα canentur,
Cum, Sanctus, Sanctus Deus est! super aethra sonabis.
|
|