Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina IX]
| |
Noodige onderwijsinge en vermaninge aen den Christeliken Sanger ende Leser.Christelike Sanger, oste Leser, HEt en is niet nieuws, maer van oudts af onder denGa naar margenoot+ volke Godts een gebruyk geweeft, Psalmen, Lofsangen ende Geestelike Liedekens te dichten ende te singen; ja ook de gewichtighste saken in GedichtenGa naar margenoot+ ende Gesangen voor te stellen, soo ten tijden des Ouden, als des Nieuwen Testaments. In het OudeGa naar margenoot+ Testament hebben wy daer van verscheiden exemplen; als, onder anderen, in Mose, de Kinderen Israëls, ende de Propheteße Mirjam, doe Godt de Heere den kinderen Israëls wonderbaeriik verlost, ende Pharao in de roode Zee hadde doen ondergaen. Exod. 15:1-21. Ende wederom in Mose, Deut. 32. v. 1.-44. Gelijk ook bekent zijn de heerlike Lof-sangen van Debora, Iudic. 5. ende Hanna,Ga naar margenoot+ 1. Sam. 2. van Hizkia, doe hy van syn siekte genesen was. Ies. 38:9. &c. van Iesaia, over den Wijngaert des Heeren. Ies. 5. v. 1. &c. Ja het geheele Boek der Psalmen, het Hooge Liet Salomons, ende de Klaegliederen Ieremie zijn gestelt tot ordinaire gesangen des volks Godts. Waerom ook David eenige gestelt heeft tot het ampt des gesangs in den Huyse des Heeren, 1. Chron. 6. v. 31. &c. Welke gewoonte van singen vervallen zijnde ook namaels herstelt heeft de godtvruchtige Konink Hizkia 2. Chron. 29. v. 25. Dit oudt ende loflik gebruyk is alsoo vervolgens van tijt tot tijtGa naar margenoot+ by den Joden, tot op de tijden Christi onderhouden, gelijk dan in het Nieuwe Testament bekent zijn den Lof-sangh der begenadighde ende geseghende Maeght Maria, Luc: Cap: 1. verss: 46-55. den Lof-sangh des heyligen Priesters Zacharie, Ibid: 67-79. ende den Lof-sangh des geloovigen ende Godtvresenden Simeons Luc: Cap: 2. verß: 29-32. Ja ook onse Heere Christus selve, ende syne Discipelen, als sy het Pascha gegeten hadden, hebben na 't gemeene gebruyk den Lof-sangh gesongen Matt. 26. v. 30. Alsoo is dit onderhouden van de Apostelen, ende de gelovigen na de Hemelvaert Christi. Paulus ende Silas, verblydt zijnde datse om Ga naar margenoot+ Christi name leden, hebben ontrent de midder-nacht, in de gevankenisse, Gode Lof-sangen gesongen, soo dat ook de andere gevangene na haer hoorden. Act: 16. v. 25. De gelovigen in de Kerke te Corinthen,Ga naar margenoot+ wanneerse te samen quamen, hebben hare Psalmen gehadt, gelijk 1. Cor: 14:26. afte nemen is. Gelijk ook eenige der oudtste Kerken-Leraers, die naest de tijden der Apostelen geleeft hebben, veel verha- | |
[pagina X]
| |
len van dese gewoonte in hare tijden. Ende alsoo is dese heylige gewoonteGa naar margenoot+ van den beginne af voortgekomen, ende gebleven by allen den ghenen die den Heere in geest ende waerheyt hebben soeken te dienen en te verheerliken, tot op onse tegenwoordighe tijt ende eeuwe. Ga naar margenoot+ Maer niet alleene is dit een oudt gebruyk geweest by den volke Godes, maer het wordt ons ook als een bysondere plicht bevolen endeten hooghsten aengepresen, soo in den Ouden, als in den Nieuwen Testamente. Ga naar margenoot+ De Koninklike Sanghmeester David, gelijk hy selve boven alle anderen hier in uytgemuntet heeft (als zijnde lieflik in Psalmen Israëls 2. Sam: 23.1.) alsoo vermaent hy ook insonderheit hier toe alle die de eere Godts lief hebben, doorgaens in syne Psalmen; als onder anderen, Psalm: 33. v. 1.2.3. Ghy rechtveerdige, singet vrolik in den Heere; Lof betaemt den oprechten. Lovet den Heere met de harpe; Psalm-singhet hem, met de luyte, ende het tien-snarigh instrument. Singhet hem een nieuw liedt; spelet wel met vrolik geschal. Siet ook Psal. 95:1.2. Psal. 96. v. 1.2. Psal. 98. v. 4. &c. ende insonderheit Psal. 150. Ga naar margenoot+ In den Nieuwen Testamente worden wy ook met klare en duydelike woorden vermaent tot het singen van Psalmen, lof-sangen ende geestelike liedekens; insonderheit van den Apostel Paulo, wanneer hy seght: Het woort Christi woone rykelik in u in alle wijsheit: leert ende vermaent malkanderen, met Psalmen ende lof - sangen, ende geestelike liedekens, singende den Heere met aengenaemheyt in uw herte Col: 3. v. 16. Wederom van gelijken Eph: 5. v. 19. Alsoo vermaent ook Jacobus: Is yemant goets moets, dat hy Psalm-singe Iac: 5. v. 13. Ga naar margenoot+ Het Gesank heeft ook uytnemende, ja een bysondere nuttigheyt boven de ghemeine reden ofte uytsprake: gelijk als blijkt in verscheiden stukken: want Ga naar margenoot+ 1. Het geeft den gelovigen en godtsaligen gemoederen een wonderbare soetigheit ende vermaek; gelijk David in verscheiden psalmen te kennen geest, ende insonderheit Psalm: 104. daer hy aldus spreekt: Ik sal den Heere singen in mijn leven: Ik sal mijnen Godt psalm-singen, terwyle ik noch ben. Mijne overdenkinge van hem sal soete zijn: ik sal my in den Heere verblyden. versr 33.34. Als ook somtijts de affecten en bewegingen der ziele beswijken, ende met een geestelike traegheit overvallen werden, soo konnen soodanige geestelike Gesangen dieselve seer lieflik weder op wekken: 't welk Basilius wel aengemerkt heeft, wanneer hy seght in syne voor-reden over den Psalter: Als de Heylige Geest sagh, dat het menschelik geslachte soo beswaerlik tot de godtsaligheyt ende deugt gebracht werde, soo heeft by de vermakelikheit des gesanghs by de leere gevoeght; op dat te gelijk met de geneugte en lieslikheit de leere der goeder en nuttelike saken het herte in gestort werde. In der waerheit de H. Geest doet door dieselve den verslagenen gemoederen | |
[pagina XI]
| |
eenen Hemelschen dauw invloeyen; gelijk ook Moses seyde van syn Liedt, dat hy sprak voor de ooren der gantsche gemeinte van Israël: Mijne leere druppe als een regen, mijn reden vloeye als een dauw: als stof-regen op de grasscheutkens, ende als droppelen op het kruyt. Deut: 32. v. 2. Ja dit lieflik invloeyen des Geestes deet menigmael uytvloeyen die lieve vreugde-tranen, waer van Augustinus segt in het negende boek syner confessien, Cap: 6. O! hoe seer hebbe ik geweent in delof-sangen ende liederen! die aengename woorden vloeyden in mijne ooren, ende uwe waerheit, ô Godt, vloeyde in mijn herte, ende uyt die selve was den yver der godt saligheit brandende, ende de tranen liepen, ende ik gevoelde my seer wel daer by. Ja door de soetigheit en lieflikheit der gesangen wordt ook alles ingenomen,Ga naar margenoot+ vermorwt ende beweeght. De boose geest week van Saul, als David voor hem speelde op syn harpe 1. Sam: 16. v. 23. ende daer onder lof-sangen songh, gelijk Iosephus getuyght Lib: 6. Antiq. Iudaic: Cap: 9 Ende hier uyt is, mijns bedunkens, gefproten de fabel van Orpheus ende Amphion, welke geseght werden de onredelike dieren, ja ook de boomen en steen-rotzen door haer lieflik singen en spelen bewogen ende tot haer getrokken te hebben; gelijk men ook gemeenlik seght: Een steenen herte souw daer door bewogen werden. 2. Eene leere ofte reden in gesangh gestelt, heeft boven de gemeeneGa naar margenoot+ nytsprake eene onderscheideliker overdenkinge, soo dat men alles wat daer in begrepen is, sonder het minste woort ofte syllabe daer uyt te laten, beter kan na-denken, ende eyndelik vast in de memorie krijgen ende houden. Daerom seyde David, als hy synen Godt wilde singen, dat syne overdenkinge van hem soude soete zijn. Psal: 104.34. Dit is ook de reden, waerom Godt de Heere selfs Mosi, als hy synen volke sonderlinge wilde waerschouwen ende overtuygen, geboodt dat sulks soude gestelt werden in forme van een Liedt, opdat het volk 't selve dies te bequamer mochte leeren, van woort tot woort overdenken, singen, dageliks in den mont hebben, ende eyndelik onthouden ende nimmer vergeten: Ende nu (seyde de Heere) schrift u-lieden dit Liedt, ende leert het den kinderen Israëls, legt het in haren mondt: op dat dit Liedt my ten getuyge zy tegens de kinderen Israëls &c. Soo schreef Mose dit Liedt te dien daghe: ende hy leerde het den kinderen Israëls. Deut. 31:19.22. Gelik ook den Apostel Paulus, wanneer hy beveelt, dat wy het woort Christi overvloedigh ende wijsselik sullen overleggen ende daer van spreken, seggende, Het woort Christi woone rijkelik in u in alle wijsheit, tot dien eynde als een behulp-middel daer by voeght, dat wy malkanderen sullen leeren ende vermanen met Psalmen ende lof-sangen ende geestelike liedekens. Col: 3. v. 16. Wie isser, die een gemeene reden, schoon hem den sin ende inhoudt der selve bekent is, sonder een woort uyt te laten ofte te versetten, soo kan onthouden, ende opseggen, als wel een Psalm, Lof-sangh, ofte enigh ander geestelik Liedt, dat hy van buyten geleert heeft? Men vindt verscheiden eenvoudige luyden, die niet lesen noch schrijven en konnen, den welken de geestelike gesangen een groot behulp zijn, als sy dieselve van anderen leeren; ende weten ook dikwijls veel daer | |
[pagina XII]
| |
uyt te verhalen en te singen. Ik hebbe ook menighmael bevonden ende aengemerkt, dat enige die op haer siek-of sterf-bedde laghen (wanneer de overdenkinge door vele ongemakken verhindert wert, ende de memorie seer af-neemt) sonderlinghe in haer mont ende herte hadden enighe heylige ende troostelike spreuken uyt de sangh-wijs-gestelde Psalmen Davids, ende ook wel uyt de hoogh-duytsche Gesangen Lutheri, ofte andere godtsalige en geleerde mannen; ja ook selve wel seyden ende betuygden, datse geen dink soo bequamelik en bescheidentlik konden overdenken. Ga naar margenoot+ 3. De eenigheit der belydenisse des geloofs, de gemeinschap der heyligen, ende de onderlinge stichtinge der gelovigen wordt met het gesangh sonderlinge bewesen, opgewekt, ende vermeerdert, wanneer men met meerdere singht, ende onder malkanderen eene eenparige stemme laet hooren. Daerom seght den Apostel: Leert ende vermaent malkanderen; item: sprekende onder malkanderen, met Psalmen &c. Col. 3.16. Eph. 5:19. Isserin eenigh geselschap een goede en stichtelike reden te spreken, daer moet elk sijn beurte verwachten, opdat men een ander in sijn reden niet en verstoore, ende geen verwerringe make; maer het gesangh kan van allen te gelijk geschieden, ende een yeder mach hem-selven met den meesten yver soeken op te wekken. Daerom seght men ook in een gemeen spreek-woort: Men kan wel in 't gelijk singen, maer niet in 't gelijk spreken. Wat een aengename sake is het, dat wy met soo vele verscheiden stemmen van goeden accoorde eene soete melodije mogen maken, tot lof des Alderhooghsten! Wat een lust is het om te hooren, dat soo vele tongen gelijkelik een ende het selve, sonder eenige verwerringe, uytspreken! daer sich dan ook in den geloovigen menighmael eenderley bewegingen en begeerten des herten by laten vinden, ende als levendigh vertoont wert, datse zijn een herte, ende een ziele. Act: 4. v. 32. Hoe en soude ook sulks niet door den Hemel dringen, ende Godt daer door beweeght worden? Virtus unita est fortior dispersâ (seggen de Philosophen) d.i. de ver-eenighde kracht is sterker dan die van malkander verspreydt is. Vele wateren tot een loopende, maken een dies te sterker loopende riviere: vele vlammen vyers te samen en worden niet lichtelik uytgebluscht. Laet ons dan alsoo door Iesum altijt Gode op-offeren een offerande des lofs, dat is, de vrucht der lippen die synen name belyden. Heb: 13. v. 15. Ga naar margenoot+ 4. Eyndelik de lieflike Musicale gesangen hier op der aerde, door een geestelike vreugde tot Godt gesongen, zijn de aldernaeste en gevoellikste afbeeldinghen der toekomende vreughde en heerlikheidt in den Hemel. Want de vreugt ende het bedrijf der Engelen ende Heylighen in den Hemel, wert meest in de H. Schrifture voorgestelt door hare eenparige Musijke ende Hemelsche Lof-sangen. De Propheet Jesaia siende in een gesichte de heerlikheit Godts, seght onder anderen, dat de Seraphim, d.i. de Engelen, met luyder stemme een blyden lof-sangh lieten hooren; En de eene riep tot den anderen, ende seyde: Heyligh, Heyligh, Heyligh is de Heere der heyrscharen: de gantsche aerde is synder heerlikheit vol: Soo dat de posten der dorpelen haer beweeghden van de stemme des roependen. Ies: 6. v. 1.2.3.4. | |
[pagina XIII]
| |
Het is een yeder bekent, hoe een menichte des Hemelschen heyr-legers over de geboorte onses Saligmakers Godt gepresen heeft met dien schoonen Lof-sang: Eere zy Godt in de hooghste Hemelen, ende vrede op aerden, in den menschen een welbehagen. Luc: 2:13.14. Alsoo getuygt Joannes doorgaens in 't boek der Openbaringe, van 't Halleluja ende de lieflike Lof-san-gen, die in den Hemel ghesongen werden; als onder anderen Cap: 14:2.3. Ende ik hoorde een stemme uyt den Hemel, als een stemme veler wateren, ende als een stemme van cenen grooten donder-slag. Ende ik hoorde een stemme van citherspeelders, spelende op hare cithers: ende sy songen als een nieuw gesang voor den throon &c. Siet ook Cap. 15:2.3. Cap. 19:1. Ende voorwaer indien immermeer de krachten der toekomende eeuwe geproeft werden, ende den voorsmaek des eeuwigen levens gevoelt, het geschiet in dese gelegentheit. Want als dan gedenken wy: Iucunda terrestria, perpetua coelestia; Indien 't ghene hier op aerden geschiet, ende doch niet lange dueren kan, soo geneuglik en vermaeklik is, wat moet dan 't Hemelsche wesen, dat eeuwigh dueren sal, ende het ghene de ooge niet en heeft gesien, ende de oore niet en heeft gehoort, ende in het herte des menschen niet en is opgeklommen. 1. Cor: 2. v. 9. Om deser oorsaken wille hebbe ik dikwijls by my selve gedacht, dat ik,Ga naar margenoot+ door mijn ordinarische studien ende bedieninge somtijts vermoeyt zijnde, mijn ledige uuren netgens beter toe konde besteden, dan tot het dichten van eenige heylige Sangh-Rymen. Ja hebbe ook door suik een insicht dit dichten selve geen onwaerdigh stuk mijner studien willen achten; ende hoewel ik sulks in mijn ledige uuren gedaen hebbe, nochtans het selve voor geen ledigheyt houden, om dat ook door het singen der Psalmen, Lof-sangen ende geestelike liedekens, den tijt niet verquist, maer veel eer wijslik en voorsichtelik wert uytgekocht. Eph: 5. v. 15.16.19. Aengaende nu dese mijne Sangh-gedichten, ik hebbe dieselve geintituleert:Ga naar margenoot+ Psalmen, Lof-sangen ende Geestelike Liedekens; gelijk ons den Apostel belast door soodanige Godt teloven Eph: 5:19. Col. 3:16. Ghy sult dan hier niet anders vinden dan Geestelike storfe, Heylige ende in de Schrifture gegrondede dingen, dewelke tot Godts eere, tot onses anesten stichtinge, ende onser saligheyt behooren; hoedanige (Godt beter 't) heden ten dage weynigh gedicht, ende noch weyniger gesongen werden, ten aensien van soo vele wereltsche, ydele, lichtveerdige, onreyne ende onkuysche liedekens, strekkende tot ontheyliging van den grooten Name Godts, tot onses naesten onstichtinge, tot opwekking en vermeerderinge der quade begeerlikheden des vleesches, ja tot besmettinge ende verderf van de zielen aller der gener diese lesen en singen. Wat wort'er dageliks gedrukt ende herdrukt een groote menichte en verscheydenheyt van soodanige Sangh-boeckjens, die men noemt Minne-beekjes, Lust-hoven, Zangh-prieeltjes, Nachtegaeltjes &c. Vraeght ende sockt maer eens in der Boek-verkoopers winkels, ik ben versekert, dat ghy-tegen twee geestelike, wel thien wereltsche (opdat ik niet en segge beestelike) liedt-boeken sult vinden, waer in dikwijls niet eenGa naar margenoot+ eenigh woort van den waren Godt ofte van Christo onsen Middelaer en Sa- | |
[pagina XIV]
| |
Ga naar margenoot+ lighmaker gevonden wert, maer wel seer vele van de Heydensche Af-goden, tegen het uytgedrukte verbodt Godes: Den name van andere Goden en sult ghy niet gedenken, uyt uwen monde en sab by niet gehoort worden. Exod: 23. v. 13. Ofte soo Godt ende Christus somtijts in dieselve mede ghenoemt worden, van weghen sulk een schandelik misbruyk des H. Naems Godts, dies te slimmer en afgrijseliker zijn te houden, overmits den waren Godt onder de Afgoden niet en wil genaemt wesen; ende daer de heylige Arke des Heeren woont, moet Dagon hals en nekke breken. 1. Sam: 5. v. 4. Want wat mededeel heeft de gerechtigheit met de ongerechtigheit? ende wat gemeinschap heeft het licht met de duvsterniße? ende wat t'samen-stemminge heeft Christus met Belial? ofie wat t'samen-voeginghe heeft de tempel Godts met denGa naar margenoot+ Afgoden? 2. Cor. 6. v. 14.15.16. Ik en sal hier nu niet aenwijsen, wat al lichtveerdige, dertele, en tot onkuysheit aenlokkende stoffen in soodanige boekjens begrepen zijn: sy zijn (och lacy!) meer dan al te veel bekent.
Exit in immensum non casta licentia vatum.
D' onkuysche vryheit der Poëten
Gaet over-al gantsch ongemeten;
Soo dat ook nu Poëtery
Geworden is tot Pottery.
Sy was een kuysche Maeght bevonden,
Maer nu ontschaekt, mis-maekt, geschonden:
Sy, die moest trouwen Godes Eer,
En was syn Lof-Bazuyn wel-eer,
Wert nu, met uytgesteken vane,
Misbruykt als tot een roffiane
Der teere Ieugt, en tot tromper
Van alles wat op 't meest besmet.
Ga naar margenoot+ Is het dan niet wel de pijne weert, dat, daer de werelt vast besigh is om hare minnaers te voorsien met overvloet van liedekens die in hare ooren klinken, wy ook ons' uyterste best doen, om Christi dienaers de hare te verschaffen, om in allerley ghelegentheit, op allerley wijse, ende met alle aengenaemheit, hem lof te singen?
Sal dan die vergeten hoereGa naar margenoot+
Spelen, quelen over-al?
Sal sy steeds haer harpe roere,
En rontom gaen met gheschal?
Sal sy soo veel lied'ren singhen,
Opdat harer zy ghedacht?
En een Christen sich bedwinghen,Ga naar margenoot+
Dat hy Godt niet singh met macht?
Neen; laet van der aerden ende
Heyl'ge psalmen komen voort,Ga naar margenoot+
Soo dat, waer men sich ook wende,
Werde van Godts lof ghehoort.
| |
[pagina XV]
| |
Ik soude my ook ten hooghsten vertroosten over mijnen geringhen arbeyt, wanneer ik vernemen mocht, dat niet alleen dieghene, die geerne liedekens singen, hare wereltsche om dese geestelike mochten verwerpen; maer dat ook andere, diem de heylige Dicht-kunst meer ervaren en geoerfent zijn, hier door mochten opgewekt werden, om yet anders en beters, op alderhande stichtelike materien, in Sangh-rijmen voort te brengen. Want, hoe seer men heden ten dage hoort klaghen over de groote menichte van boeken, ende in 't bysonder ook over all'de Rijmen en Gedichten, waer mede wy als overvallen werden, soo hebbe ik nochtans weynigh hooren klaghen over een al-te-groote meenichte van geestelike liedekens; want die deselve geerne singhen, haken in 't ghemeen na meerdere, om op allerley stoff, en op allerley voysen of sangh-wijsen yet te hebben. Voorts soo segghe ik van dese mijne Psalmen, Lof-sangen, en geestelikeGa naar margenoot+ liedekens, datsezijn op Lees'-ende Sangh-mate gerijmt. Waer mede ik wil te kennen geven, datse niet alleen bequaem zijn om gesongen, maer ook om, als andere Gedichten, met haer behoorlike mate en voeten ghelesen te werden. In het dichten der liedekens hebben sommige haer ooghe alleen op de voysen ofte wijsen (gelijk men se noemt) op welke sy sullen gesonghen werden, sonder daer op te letten hoe hare versen sullen vloeyen in het lesen; ende alsoo ghebeurt het, dat'er vele gedicht worden, die wel in het singen, maer niet in het lesen haren eysch ghekiegen hebben. Dit wijse ik daerom dies te meeraen, om dat onder dese mijne Sangh-gedichten sommighe sullen ghevonden werden, die wat lank en wijtloopigh zijn, ende daerom misschien yemant mochten verdrietelik zijn om te singen, opdat hy dan dieselve, als andere ghemeine rijm-ghedichten, mogelesen, de stoffe ende den inhoudt derselve niet onachtsaem voorby gaende, want dieselve mochten hem wel op 't meeste stichten. Wat nu aengaet mijnen styh, forme ofte maniere van dichten; In het stellenGa naar margenoot+ der Psalmen ende der bysondere Lof-sangen in de H. Schristure vervat zijnde, hebbe ik my ghehouden niet slechts aen den sin, maer ook, soo vele het my mogelik was, aen de woorden derselver; vertrouwe daerom dat de Christelike Sanger ende Leser met den stijl derselver sullen verghenoeght wesen, want geen Christen kan een ander of beter stijl begeren, als de stijl des H. Geestes selve. In mijne andere geestelike liedekens, behalven dat dieselve ook meest uyt Schristuer-plaetsen bestaen, aen welker woorden ik my na mogelikheit gehouden hebbe, hebbe ik allesins seer eenvoudigh ghegaen, my wachtende voor die vreemde en valsche vercierselen der Heydensche fabelen, ende van het noemen harer Goden en Goddinnen. Sommige meynen, dat niemant een goet Poëet kan wesen, sonder met dieselve syn gedicht te stofferen; maer den Israëlitischen Dicht- ende Sangmeester was van een ander voelen ende gevoelen, die in de heylige en trefflike ghedichten syner Psalmen sich daer van soo ten eenemael onthouden heeft, dat hy ook segt: Ik sal hare namen op mijne lippen niet nemen. Psal: 16:4. | |
[pagina XVI]
| |
Ende nochtans is hy de ghene, van welken Godts Geest seght, dat hy was lieflik in psalmen Israëls. 2. Sam. 23. vers. 1. Behalven dit, en ga ik in mijne woorden en redenen niet soo hoogh als vele Dichters heden ten dage, die soo krachtigh brommen met uytghesochte, hoogh-dravende ende onbekende woorden, dat haer by-na geen mensch verstaen en kan, hetwelk ik overlate den Poëten, welker voornaemste ooghmerk is den Leser in verwonderingh te brenghen over hare meer dan ghemeene Dicht-kunst. Wat my aengaet, het is my te doen niet om 't dichten, maer om 't stichten. Daerom hebbe ik in dese geestelike stoffe ook willen spreken, niet met woorden die de menschelike wijsheit leert, maer met woerden die de Heylige Geest leert, geestelike dinghen met geestelike t'samen-voegende. 1. Cor. 2. vers. 13. Want ghelijk 't ghene wy leeren, geestelik is, soo moeten wy ook 't selve allesins voorstellen niet met wereltsche, maer met geestelike woorden, namelijk dewelke door den Heylighen Geest inghegheven en in de Schrifture bekent zijn, die niet en is opghepronkt met menschelike welsprekentheit, maer krachtigh in haer geestelike eenvoudigheit. Ik hadde ook wel, sonder roem te spreeken, (soo daer eenighen roem in gelegen is) eenighe hooghdravende ende den gemeenen man min bekende woorden ende redenen by brenghen konnen, maer hebbe het met voordacht ghelaten, om dat ik voorseker wist, dat ik daer mede soo vele stichtinge niet soude doen, voornamelik hier in onse ghewesten, aen mijn eygen Landt-ghenooten, ende in 't bysonder aen dese mijne Gemeinte waer over ik ghestelt ben, aen dewelke ik in 't schrijven my eerst ende meest schuldigh kenne. Want ik soude zijn als die in de lucht spreket. Maer, dewyle ik yverigh ben na geestelike gaven, soo socke ik, dat ik magh overvloedigh zijn tot stichtinghe der Gemeinte, 1. Cor. 14. verß. 9.12. ende arbeyde allesins, om niet af te wijken van de eenvoudigheit die in Christo is. 2. Cor. 11. vers. 3.
Mijn Gedicht is niet beladen
Met gesmukte woord-cieraden,
Die somtijts soo hooge gaen,
Datse niemant kan verstaen.
'k Wil met mijn gedicht niet dond'ren,
Noch my brengen in verwond'ren;
'k Singh' dat yeder-een verstaet,
Slecht en recht op voet en maet.
Kittel-oorige Poëten,
Wilt ghy hier van d'oorsaek weten?
't Is mijn ampt niet dat ik dicht',
Maer mijn ampt wel dat ik sticht'.
'k Soek den stijl niet, maer de saken,
Datse 't hert inwendigh raken;
Niet 't geluyt dat d' ooren streel',
Maer der zielen troost geheel.
Kan de medicijn maer heelen,
Weinigh sal het dan verscheelen,
Of de meester die s' aenbiedt,
Heel welsprekend' is, of niet.
Niet door kittelingh der ooren
Wert Godts vrees' in 't hert geboren,
Maer door roeringh van 't ghewiß',
Tot der zielen laeffenis.
| |
[pagina XVII]
| |
Dat ik doorgaens in dese mijne gesangen de plaetsen der H. Schrifture opGa naar margenoot+ de kant getekent hebbe, is niet sonder reden van my gedaen, maersy zijn als een getuygenisse van Godtselve, dat dese wateren, die ik u hier presentere te drinken om uwe dotstige ziele daer mede te verquikken, zijn uyt sijne sonteyne selve gekomen, want Tutius ex ipso fonte bibuntur aquae. Ende alsoo merkt men te gelijk de reden, waerom ik in de Tijtel-plate onder anderen verordineert hebbe den H. Bybel, met de by-gevoeghde spreuke: Vwe insettingen zijn my gesangen geweest ter plaetse mijner vreemdelinghschappen. Psal. 119. vers. 54. Waer uyt soude ik doch de stoffe mijner gesangen anders of beter nemen, als uyt de H. Schrift, die van Godt ingegeven is, ende is nuttigh tot leeringhe, tot wederlegginghe, tot verbeteringhe, tot onderwijsinghe die in de rechtveerdigheyt is: opdat de mensche Godts volmaekt zy, tot alle goet werk volmaektelik toegherust. 2. Tim. 3. vers. 16.17. Ook verwekken de by-gevoeghde Schriftuer-plaetsen den ghelovighen Sangerofte Leser tot vyerigheit ende volherdinge in 't singen ofte lesen: ja sy seggen, als een Godelike weerklank, Amen op alle sijne vyerige begeerten. Hier beneven sullense een goet middel wesen om u de H. Schrifture te doen ondersoeken, u daer in te onderwijsen, ende u desselfs aengewesene spreuken te doen onthouden. Voorts, dewijl het niet alleen nootsakelik, maer ook een oudt gebruykGa naar margenoot+ is, dat men boven de Gesangen aenwijse, op wat Geluyden ofte Wijsen die selve mogen gesongen werden, (gelijk ghy ook onder anderen sien meugt Habak: Cap: 3. v. 1. ende Psal: 45. v. 1. met de aentekeningen op dieselve plaetsen, ende uyt meer opschriften van verscheiden Psalmen Davids,) soo sal het betamen, dat ik ook yet spreke van de Geluyden, Voysen ofte Wijsen deser gesangen: Ik segge daer van in de tijtel; datse op alderhande, soo wel bekende ende gebruykelike, als ook gantsch nieuwe, van verscheiden Meesters gemaekte Sangh-gheluyden, met Bas ende Discant, ghestelt zijn. Ik segghe voor eerst, op alderhande voysen; want de veranderlikheit derselve is aenghenaem, ende verwekt den Sangher tot yver ende volherdinghe in het singen; want lange ende veelmaels eene wijse te singen maekt eyndelik af-keerigheyt. Hierom hebbe ik ook dikwijls op een ende het selve Ghesangh verscheiden wijsen aengeduydt, ende wijse den Sanger van de melodyen die by 't eene gesangh gestelt zijn, tot de ghene die by een ander, van die selve Dichtmate, staen; op dat hy na dieselve somtijts moge veranderen, ofte ten minsten daer uyt kiesen welke hem best behagen, of welke hy best kan: want sy zijn ten deele bekende ende gebruykelike, ten deele gantsch nieuwe ende onbekende, die na de bygevoegde Musijke eerst moeten gheleert werden; alwaer ik hebbe sorghe ghedraghen, om by de | |
[pagina XVIII]
| |
meeste, ja by-na by alle de ghesanghen die met Musijke ghestelt zijn, ook eenighe andere bekende voysen aen te wijsen. Ik hadde op dese selve Ghesanghen ook wel konnen aenwijsen enighe Sangh-wijsen, die op bekende wereltsche liederen van dieselve Dicht-mate gepast zijn; maer hebbe liever, om daer mede geen aenstoot te geven, willen uytkiesen de gewoonlikste eeniger geestelike liederen, en voornamelik eeniger Psalmen, dewelke ons genoeghsaem verleenen een aengename verscheydenheit, ende verscheydene aengenaemheit. Ga naar margenoot+ Aengaende nu de by-ghevoeghde Musijke, met Bas ende Discant, sommige stukken derselve zijn gantsch nieuw, ende van de Autheuren selve, zijnde seer goede Musicijns ende Componisten, my mede ghedeelt, ook een deel derselver in 't bysonder op de woorden mijner Gedichten gemaekt ende gepast zijnde; ende sommighe hebbe ik selve uyt alderhande Fiansche, Hoogh-Duytsche, ende Nederlantsche vermaerde Autheuren vergadert, uytgeschreven, ende op dese mijne gesangen gepast: soo darse na dieselve niet alleen liefelik en Musicalik gesongen, maer ook te gelijk op allerley instrumenten, ook met den Bassus Continuus, ghespeelt mogen werden. Ik hebbe verkoren soodanige Musijke, die niet swaer, maer voor een yeder, die maer een weynigh kennis deser konst heeft, licht om te singen zy, ende haest van buyten moge geleert werden, om alsoo de woorden der gesangen, waer op se ghestelt is, alle bequamelik en bescheidelik na dieselve te mogen singen. Ga naar margenoot+ Maer op dat dese geestelike gesanghen niet en mogen misbruykt worden, noch ook de sangers derselve qualik ofte vruchteloos singen, soo hebbe ik het noodigh geacht alhier enige wetten ende conditien te stellen van een gesangh dat Gode-aengenaem ende heerlik, ende ons ende onsen naesten voordeeligh zy. 't Is niet genoegh eenige saek te doen, maer men moetse ook met eenen wel doen. Derhalven, ghelijk Christus seyde van 't ghehoor des woorts, Siet dan hoe ghy hoort. Luc. 8. vers. 18. Alsoo segge ik ook van 't gesank, Siet dan hoe ghy singht. Ga naar margenoot+ De voornaemste conditien eens goeden ende Gode aengenaemen gesanks wijse ik aen, om dies te beter onthouden te konnen werden, met dit kluppel-versken: In cantu mando; Quis, Ubi, Quid, Quomodo, Quando.
'k Beveel' in 't singen seer;
Wie, waer, wat, hee, wanneer.
Ga naar margenoot+ I. Wie ende hoedanige dat Psalmen, Lof-sangen ende geestelike liedekens moeten singen, staet voor eerst ende voor al te betrachten. Want of wel het bevel van desen plicht generael is, ende allen aengaet, ende ook niemant, van wegen enigen wereltliken staet of beroepinge, daer toe te groot of te geringh is; nochtans, dewyle sy niet alle geschikt zijn om den Heere te singen, noch sonder onderscheit de gesangen van allen hem | |
[pagina XIX]
| |
behagen, soo zijn in 't bysonder alleen de godtsaligen en gelovigen daer toe bequaem: ende derselver gesank is Gode aengenaem. Geruyge is de heylige Sangh-meester: Psalm-singet den Heere, ghy syne gunst-genooten. Psal: 30. v. 5. Ghy rechtveerdige, singet vrolik in den Heere; lof betaemt den oprechten. Psal. 33:1. Selfs een eerlik man acht het hem selven tot schande, smaet en verachtinge te strekken, van een guyt en snooden boefgepresen te werden; ende niet dan van vromen en wel-beroemden begeert de vrome geroemt te zijn.
Laudarier à turpibus, infamia vera est:
Laus est hominis maxima, displicere pravis.
dat is:
Het is een ware smaet, van quade lof te dragen:
't Is 's menschen grootste lof, den boosen te mishagen.
Alsoo ook, Tot den godtloosen seght Godt; wat hebt ghy mijne insettingen te vertellen? ende neemt mijn verbont in uwen monde? Dewyle ghy de castijdinge hatet, ende mijne woorden achter u henen werpt. Psal. 50. v. 16.17. Doet het getier uwer liederen van my wech: ook en mach ik uwer layten-spel niet hooren. Amos. 5. v. 23. Hierom bestraft ende dreyght hy ook soodanige vleeschelike menschen, die in hare weelde en dertelheit versopen, haer onderstonden het geestelik heyligh werk des Koninkliken Phiopheten Davids in lijn singen ende spelen, mede in hare overdadigheit te misbruyken. Amos. 6. v. 5.6. Voorwaer het en kan geen goede harmonie geven, soo de tonge Godes lof singe, maer het herte vol onreynigheit en vleeschelike lusten zy, ende het geheele leven een verloocheninge Godes. II. Waer men singen moet, leert ons de Psalmist met syn exempel,Ga naar margenoot+ wanneer hy in 't gemein seght, dat hy van des Heeren insettingen gesangen heeft gehadt ter plaetse syner vreemdelinghschappen. Psal: 119:54. Alsoo mogen wy ook op alle plaetsen; daer het geschieden kan, de geestelike gelsangen ons als on-afscheydelik geselschap en geleyds-lieden laten zijn, met den welken wy ter plaetse onser vreemdelinghschappen hier op aerden, en in de bedroefde reyse deses elendigen levens na het Hemelsche Vaderlant, onse t' samen-spraek mogen houden, en de groote moeyte en arbeyt deses levens verlachten, tot dat wy alsoo het gewenschte Hemelsche Vaderlant verwerven. Hier toe behoort 't ghene de Outvaders verhalen, dat ook selfsGa naar margenoot+ de bouwluyden achter den ploegh hebben gesougen, ende dat ook de handt-werks-luyden op hare winkels ende werkplaetsen, met heylige gesangen, haren arbeyt, als met een Godelik vreugden-geschal ver-richt ende ver-licht hebben. Alsoo meugt ghy ook de geestelike gesangen gebruyken. Daer ghy alleen over wegh gaet, kont ghyse by u selve soetjens ende sachtjens murmulen, het welk u den wegh niet weynigh verkorten sal, ende wesen als een aengenaem geselschap: daer ghy in ofte by huys yet met uwe handen ver-richt, kont ghy van gelijken doen; met uwe handen kont ghy het werk doen; ende met den mont den Heere singen, zijnde ge- | |
[pagina XX]
| |
lijk de bijkens, die met hare voeten het was, ende in haren mont den soeten honigh dragen. Dit sal uwen arbeydt versoeten: ende ghy sult menighmael als op 't onvoorsien gedaen werk vinden: want, gelijk de Poëet seght,
Cantantis pariter, pariter data tela trahentis
Fallitur ancillae decipiturque labor.
Den arbeyt van de maegd die t' samen singht en spint,
Is wech en afgedaen schier eer sy 't selfs versint.
Men hoort doch menichmael de winkels der ambachts-luyden klinken van onkuysche gesangen, waer door die voorby gaen ge-ergert worden: waer het dan niet beter, te laten hooren eenige geestelike gesangen, waer door die voorby gaen, mogen seggen, de zegen des Heeren zy by u: wy zegenenGa naar margenoot+ u-lieden in den Name des Heeren. Psal. 127:8. Maer insonderheit moetmen aldaer de heylige gesangen soeken te oeffenen, daer enigh goet ende godtsaligh geselschap, in alle zedigheit en vriendlikheit, versamelt is, om alsoo, na de vermaninge des Apostels, aldaer malkanderen te leeren ende te vermanen, ende onder malkanderen te spreken met Psalmen, Lof-sangen ende geestelike liedekens. Col. 3:16. Eph. 5:19. Want aldaer sal Godt meest verheerlikt, onsen naesten meest gesticht, ende wy selve met dies te grooter yverGa naar margenoot+ opgewekt worden in het singen. Maer wacht u, dat ghyse niet lichtelik en singht in, ende voor-al niet met godloos, wulpsch en ontuchtigh geselschap, die somtijts sulks uyt vleeschlike verlustinge versoeken, ende andersins gewoon zijn den name Godts te lasteren; opdat ghy het heylige den honden niet en geeft, noch uwe peerlen niet en werpt voor de swijnen, opdat sy niet t' eeniger tijt deselve met hare voeten en vertreden. Matt: 7:6. Als de ongelovige en wulpsche Babyloniers van de gevangene Joden begeerden, datse haer souden singen van de liederen Sions, soo hebben sy sulks geweygert, gevende tot antwoordt dese reden: Hoe souden wy een liedt des Heeren singen in een vreemt lant? te kennen gevende, dat sy de liederen, diese gewoon waren ter eeren Godts ende ter plaetse sijner heyligheit te singen, niet en wilden singen tot der ongelovigen vleeschlike lust, ende ter plaetse daer men gewoon was sijnen Naem te lasteren. Psal. 137. v. 3.4. Van Isocrates verhaelt Plutarchus, in syne beschrijvinge van des-selven leven, dat hy instantelik versocht zijnde om in een sekere maeltijt yet voor den dagh te brengen van sijne konst ende wetenschap, geantwoordt heeft: Quae egonovi, temporis hujus non sunt; quae vero exigit tempus hoc, ego nescio. d.i. De dingen die ik wete, en komen hier niet te pas; ende die hier te pas komen, en weet ik niet: als te kennen gevende, dat het sich niet heel wel en voegde by luyden die door den wijn verdertelt waren, eene Oratorische destigheit ende statigheit in te brengen. Alsoo ook, ende veel meer behoordet ghy in weerden te houden uwe geestelike Sangh-Gedichten; of andersins ghy soudt uwe lieflike woorden verderven. Prov: 23. v. 8. Ga naar margenoot+ III. Wat ghy singen moet, sal u den tijtel deses boeks leeren, ende ik hebbe te voren, als verklarende denselven, sulks aengewesen, namel, dat | |
[pagina XXI]
| |
wy, na de vermaninge des Apostels, moeten singen Psalmen, Lof-sangenGa naar margenoot+ ende geestelike liedekens. Wy moeten ons derhalven wachten, als van een vergif, van alle ydele, wereltsche en lichtveerdige deuntjens; want wat zijn doch dieselve by der Christenen geestelike Gesangen? Voorwaer veel minder als stinkend water by goeden wijn. Psallere discas, & videbis rei jucunditatem. Implentur enim Spiritu Sancto qui psallunt, quemadmodum spiritu immundo qui Sathanicas cantiones modidantur, seght Chrysostomus in Epist. ad Ephes: Serm: 19. Leert den Heere te singen, ende ghy sult de geneuglikheit daer van gewaer worden. Want sy worden vervult met den Heyligen Geest, die den Heere singen, gelijk met den onreynen geest, die Sathansche liedekens quinkeleren.
Wat schand' is 't, dat mĕ 't berte, d'oorĕ,
En tonge, (die w' in eerbaerheyt
Te stellen God' alleen behooren,
Tot wap'nen der gerechtigbeyt)
Soo leent en offert aen den Duyvel,
Tot ontucht en onreyn bedrijf,
Dat door dit soet-vergistigh suyvel
De ziel vast in syn strikken blijf!
Wy zijn van selfs genoegh genegen
Tot ydelheyt en 's vleesches lust,
De vlam is hoogh genoegh gestegen,
En dient veel-eer te zijn geblust;
Wilt ghyse daer-en-boven voeden
Met d' oly van enkuysch gesangh,
O wee! wie sal de ziel behoeden,
Dat haer de vyant niet en vangh!
Onreynigheyt, noch oneerbaerheyt, noch sotgeklap ofte gekkerye, en moet ook onder ons niet genaemt, veel min gesongen ende alsoo op 't aenlokkelikste voorgestelt worden. Eph. 5. v. 3.4. Quade t' samen-sprekingen ende quade reden verderven goede zeden, 1. Cor. 15. v. 33. maer veel meer quade en onreyne gesangen; want dewijl de woorden derselve met een vloeyende Rijm ende de soetigheit der Musijke (als een hoere met haer blanketsel) seer clerlik ende aentrekkelik zijn opgepronkt, het is niet te seggen, hoe licht sy haer in der menschen gemoederen indringen, ende als betoverende Sirenen ook de heiten der aldervroomste roeren en vervoeren. Daerom hoedt u daer voor dies te meer, als voor een vergift, dat met suyker versoet, ende in een gouden schotel aengericht wort.
Geen dood lik ghift verghift soo licht,
Als geylheit soet door Sangh en Dicht;
't Kan haest en on-verhoeds verpesten
De zielen ook der alderbesten.
Wy bidden immers alle dagen om afwendinge der versoekingen, ende dat ens Godt niet in dieselve leyde. Matt: 6. v. 13. Waerom souden wy dan ons selven, door het singen van onreyne en onkuysche liedekens, in dieselve leyden? Menkent een yeder vogel by sijn gesangh, seght het spreekwoort: alsoo kent men ook een yeder mensche by het selve; ende hoedanig de materie harer gesangen is, eerlik ofte oneerlik, geestelik of wereltlik, soodanig bewijsen sy ook haerselven te wesen in leven, zeden en manieren. Want uyt den overvloet des herten spreekt de mont: de goede mensche brenght goede dingen voort uyt den goeden schat des herten, ende de boose mensche brenght boose dingen voort uyt den boosen schat. Matt. 12. verß. 34.35. Wat konnen doch soo- | |
[pagina XXII]
| |
danige liedekens anders, dan de sangers in suspicie ende vermoeden van lichtveerdigheit brengen?
Laudibus arguitur vini vinosus Homerus.
dat is:
Homerus, door syn lof en singen van de wijn,
Wordt selfs beschuldight tot den wijn geneyght te zijn.
Daerom dan, laet ons een verbont maken met onse tonge, dat wy geen onkuysche liedekens meer singen: met onse ooren, dat wy daer na niet hooren: ende met onse handen en vingeren, datse geen Musijk-instrument onder het singen derselve sullen aenraken: ende laet ons alleen singen heylige liederen Sions, Psalmen, Lof-sangen en geestelike liedekens. Ga naar margenoot+ Doch neemt hier in 't bysonder waer, dat ghy dieselve niet slechts alle sonder onderscheit in 't wilde heen singht, maer hever daer uyt verkiest soodanige Gesangen, als op de tegenwoordige plaetse, tijdt, geselschap, ende voornamelik (soo ghy alleen singen sult) op uwe tegenwoordige gesteltenisse best passen: want wy en zijn niet altijdt in eenen standt; somtijts gaet het ons wel, somtijts qualik; somtijts zijn wy verhooght door voorspoet, somtijts vernedert door tegenspoedt; na laet ons de Heere de soetigheit sijnes troostes en sijner liefde levendigh gevoelen, dan gevoelen wy toorn, ongenade ende de alderswaerste geestelike aenvechtingen; nu zijn wy wakker en vaerdigh in den wegh van Godts geboden, ende als of wy met vleugelen wierden opgeheven, dan zijn wy wederom vol onlust en geestelike traegheit, als kruypende op der aerden, ende niet machtigh om ons na den Hemel te verheffen. Bywijlen hebben wy meest van nooden vermaningen, bestraffingen en onderwijsingen, bywijlen vertroostingen. Bywijlen hebben wy meer oorsaek om Godt te bidden, bywijlen om hem te danken. In sulke onderscheidene gevallen, moet ghy ook onderscheidene materien ende stoffen der gesangen soeken. Want gelijk in een Apotheke alle de medicijen wel goet zijn, maer nochtans van allen niet sonder onderscheit moeten gebruykt worden, alloo is 't ook alhier gelegen. Waerom ik ook sorghvuldigh ben geweest, om in dit boeksken door alderhande soorte der gesangen een yeder te gerieven, ende als sijn bysonder recept te geven.
Ga naar margenoot+ IV. Hoe ghy dieselve singen moet. Om sulks te verstaen, hebt ghy insonderheit op twee dingen wel te letten. Ga naar margenoot+ 1. Dat ghy niet met den mont ende stemme alleen, maer voornamelik met het herte, ende met yver en aendachtigheit der ziele singet. Want Godt en wil niet, dat wy sullen singen als de vogelen in het wout of in de kouwe, die met geen reden begaeft zijn, maer als redelike menschen, die door den H. Geest daer toe werden aengedreven, ende verstaen en overleggen 't geen sy singen. Ik sal wel met den geest singen (seght Paulus) maer ik sal ook met den verstande singen. 1. Cor: 14. v. 15. Hierom isset dat dieselve Apostel in | |
[pagina XXIII]
| |
de twee verscheiden-mael voornoemde lessen van het gesangh, Eph: 5:19. ende Col 3. v. 16. beyde mael soo bescheidentlik en nytdrukkelik beveelt, dat wy den Heere sullen singen in onse herte. Hierom de Koninklike Sangh-meester, willende sich tot het gesangh vaerdigh maken, bereydt niet alleen sijn stemme ende Mufijk-instrumenten, maer voor ende boven allen verwekt hy sijn herte, seggende: Mijn herte is bereydt, ô Godt, mijn herte is bereydt: ik sal singen ende psalm-singen. Waekt op mijn eere, waekt op ghy luyte ende harpe. Psal. 57. v. 8.9. Dit heeft ook wel geweten ende in acht genomen de heylige Maeght Maria, dewelke daerom haren Lof-sangh aldus begint: Mijn ziele maekt groot den Heere; ende mijnen geest verheugt hem in Godt mijnen Salighmaker. Luc. 1. v. 46.47. De blijdschap ende 't gejuych haers herten, mitsgaders hare inwendige begeerte om den Heere te verheerliken, ging voor; ende daer door is hare tonge ende mont in dien Godeliken Lof-sangh uytgebo[...]sten. Die anders doen, zijn gelijk dien Leeuw, denwelken Simson doodde, die wel honigh in sijn opgebroken mont hadde, doch selve dien niet en at. Iudic. 14. Alsoo singen vele lieflik, ende hebben den honigh in den mont, maer sy en vernemen selve niet de inwendige soetigheit des herten ende des gemoets.
Lelik is 't in een Musijke,
Als niet stemmen in 't gelijke
's Menschen stem en snaren t' saem,
't Luydt geheel on-aengenaem:
Maer het zijn veel dwaser grillen,
Als de tongh en 't hert verschillen;
Godt sal seggen, doet van hier
Vwer liederen getier.
Sal de tongh Gods eere singen,
En het hert van ontucht springen?
Neen, soo geeft men Godt geen eer,
Maer syn naem onteert men meer.
All uw soet heit is maer sotheit
Voor syn groot' en heyl'ge Godtheit,
Die maer op het herte siet,
End en acht al 't ander niet.
Vele, terwijl haer mont geestelike gesangen singt, laten somtijts genoegsaem blijken de vleeschlike begeerten haers herten, wanneerse namel. haer niet ontsien ondertusschen malkander toe te lachen, of enigh ander spottelik ende onkuysch gebaer te toonen; welke in waerheit niet en konnen singen het eerste regeltjen uyt den 138sten psalm, Ik dank' u, Heer, uyt 's herten gront, maer alleen het tweede dat daer volght, Lippen en mont u eer voortbringen. Maer het waer veel beter gantsch niet, dan alsoo te singen. Want by Godt en gelt geen beweginge der lippen, maer de affecten en bewegingen des herten. Bekent ende waerachtig is dat oude versken:
Non vox, sed votum: non musica chordula, sed cor:
Non clamor, sed amor clangit in aure Dei.
dat is:
Niet de stemme klaer en soet,
Maer het suchten van 't gemoet:
Niet 't Musjk van snaren-spel,
Maer het hert oprecht en wel:
Niet 't geroep, maer liefd' en min
Klinkt tot Godes ooren in.
| |
[pagina XXIV]
| |
Ga naar margenoot+ 2. Wacht u wel, dat ghy de geestelike gesangen niet en vermengt met enige wereltsche, singende dan eens een geestelik, en dan weer daer op een wereltsch; gelijk dit is de maniere van vele dronkaerts ende onreyne menschen in onsen tijdt, dewelke vol zijnde van den sterken drank, en brandende in hare dertelheit, sullen lichtelik twee of drie Psalmen Davids, of enige andere geestelike gesangen daer heen martelen, en setten dan daer op een hoeren-liedt, oste een ander lichtveerdige kluchte of rippel-rey, die haer in de kop schiet. Die sulks doen, en voegen geestelike dingen niet te samen met geestelike. 1. Cor. 2:13. maer geestelike dingen met vleeschelike; het welk sich doch gantsch niet en voegt, ja soo weynig als de Arke Godts en Dagon, of Christus en Belial. Welt ook een fonteyne uyt een selve ader het soet ende het bitter? Iac: 3. v. 11. Alsoo behooren ook uyt een ende hetselve herte, ende uyt een ende densleven mont niet voort te komen de soete vruchten des geestes, ende de bittere vruchten des vleesches. Van den soodanigen wert niet sonder reden vermoedt, datse selfs de geestelike gesangen slechts uyt gewoonte ende uyt vleeschelike verlustinge voort brengen, als denwelken het even-veel is, of se een geestelik of een beestelik liedt voortbrengen, beyden even groote eerbiedigheyt toedragende: datse ook in de geestelike gesangen niet verder sien als op de cierlikheit en fraeyigheit der vloeyende en rijmende woorden, ende de lieflikheit der Melodije of Sang-wijse, makende daer van liefkosingen met haren mont, terwijle haer herte hare onreynigheit na-wandelt; ja de woorden Godes selve hen zijnde als een liedt der minnen, als een die schoon van stemme is, of die wel speelt. Ezech: 33. v. 31.32. Somma, dit is eene grouwelike spotterye met Godt, ende eene schandelike ontheyliginge van sijnen Name, dien wy niet ydelik gebruyken moeten: want de Heere en sal niet onschuldigb houden, die synen name ydelik gebruykt. Exod: 22. v. 7. Derhalven, of singt alleen geestelike, of alleen wereltsche: want Godt wil het al hebben of niet met al; ende hy en kan de werelt ende de vleeschelike dertelheyt tot geen medegenoot verdragen. Die het begin sijner Gesangen aen Godt wil offeren, ende het eynde aen de werelt, magh met even soo grooten recht, ja met minder overtredinge, alles aen de werelt geven. Zijt ghy soo uytsinnig? Daer ghy met den geest begonnen hebt, voleyndight ghy nu met het vleesch. Gal. 3. v. 3. Ga naar margenoot+ V. Wanneer ende op wat tijden men de geestelike gesangen behoort te gebruyken, sal ik aenwijsen eerst in 't gemein, daer nae in 't bysonder. 1. In 't gemein, segge ik, dat wy geen tijt te kostelik en te dierbaer behooren te honden, om yet daer van af te sonderen tot heylige gesangen.Ga naar margenoot+ Het is een gemein gevoelen der menschen, dat men se niet behoort te gebruyken, dan wanneer men anders niet te doen weet: want als haer door ledigheit en luyheit de tijt soo lank valt, dat syse niet langer weten toe te brengen, dan nemen sy dit slechts tot een tijt-kortinge, als of het verloren tijt waer, die men besteedt in den Heere te singen. Maer een groot misverstant; want Psalmen, lof-sangen en geestelike liedekens te singen, en is niet verordineert, om den tijt daer mede te verquisten en ydelik te verkorten, | |
[pagina XXV]
| |
maer veel eer, om daer mede den tijt uyt te koopen, dat is, alle goede gelegentheit des tijts voorsichtelik daer toe te besteden. Want als den Apostel Paulus, Eph. 5. vers. 16. spreekt ende vermaent van den tijdt uyt te koopen, ende alle goede gelegentheit voorsichtelik waer te nemen, het eerste stuk dat hy daer op in 't bysonder beveelt en gebiedt, is: Wordt vervult met den Geest: sprekende onder malkanderen met psalmen, ende lof-sangen, ende geestelike liedekens: singende ende psalmende den Heere in uw herte. verß: 18.19. Waerom ook de Heylige Konink ende Propheet David, hoewel hy soo ernstelik betracht heeft, dat de Heere onse leven maer een hantd-breet gestelt heeft, ende onsen leef-tijt als niets voor hem en is, Psal: 39. v. 6. nochtans desen korten tijt niet te kostelik geacht heeft, om dien met sulk singen door te brengen, ja de kortheit des tijts als een beweegh-reden genomen van sijn gestadigh gesangh, wanneer hy onder anderen seght: Ik sal den Heere singen in mijn leven: ik sal mijnen Godt psalm-singen, terwyle ik noch ben. Mijne overdenkinge van hem sal soete zijn: ik sal my in den Heere verblyden. Psal: 104. verss. 33.34. Ja dikwijls is hy met sulk een yver ontsteken geweest om Gode lofte singen en te spelen, dat hy ook mede den vroegen morgen-stont (den alderdierbaersten tijt) daer toe besteedt ende aengeleght heeft: O Godt (seght hy) mijn herte is bereydt: ik sal singen, ende psalm-singen, ook mijne eere. Waekt op ghy luyte ende harpe, ik sal in den dageraet opwaken. Ik sal u loven onder de volken, ô Heere, ende ik u psalm-singen onder de natien. Psal. 108. v. 2.3.4. Hetwelk hy niet alleen selve gedaen, maer ook allen anderen menschen geleert heeft: 't Is goet dat men den Heere love: ende uwen Name psalm-singe, ô Alderhooghste. Dat men in den morgenstont uwe gedertierenheyt verkondige: ende uwe getrouwigheyt in de nachten. Op het tien-snarigh instrument, ende op de luyte; met een voorbedacht liedt op de harpe. Psal. 92. v. 2.3.4. Alsoo ook de godtsalige Konink Hizkia, hebbende na sijne doodelike krankheit vijftien jaren, tot verlenginge sijner dagen verkregen, seght: Wy sullen op mijn snaren-spel spelen, alle de dagen onses levens, in den Huyse des Heeren. Ies: 38. v. 20. 2. In 't bysonder segge ik, dat wy mogen singen, soo in tijt van tegenspoet,Ga naar margenoot+ als in tijt van voorspoet, zijnde de gesangen na gelegentheit geschikt. Het gesank in tijt van voorspoedt stemt yeder toe; maer dat ik spreke van gesank in tijt van tegenspoet en elende, sal velen vreemt dunken. Het is wel waer dat den Apostel Jacobus seght: Is yemant onder u in lyden? dat hy bidde: is yemant goets moets? dat hy psalm-singe. Iac: 5. v. 13. Maer men kan ook wel bidden met geestelike gesangen, gelijk ook verscheyden Psalmen Davids hebben het opschrift van een Ghebedt, als onder anderen, Psalm 17. Psalm 86. ende insonderheit Psalm 102. welke van de Koninklike Propheet selve genoemt wert Een Gebedt des verdrukten, als hy overstelpt is, ende syne klachte uytstort voor het aengesichse des Heeren. v: 1. Daerbenevens soo konnen ook Godts geloovige kinderen wel goets moets wesen in 't midden van haer lyden. Want de Godt aller vertroostinge vertroost hare in alle hare verdrukkinge, ende, gelijk het lyden Christi overvloedigh is in haer, alsoo is ook door Christum | |
[pagina XXVI]
| |
hare vertroostinge overvloedigh. 2: Cor. 1. v. 3.4.5. Soo dat sy ook dikwijls roemen ende moedigh glorieren in de verdrukkingen. Rom: 5. v. 3. Ja ook de geestelike gesangen selfs maken de verdrukte menighmael goets moets, ende dienen wonderbaerlik om hen te vertroosten, te verquikken, te versteiken, en hare droeftheit te verdryven. Gelijk sulks noch dageliks vele gelovige bevinden, alsoo werden ons in de H. Schristure voorgestelt verscheiden exemplen der ghener, die in tegenspoet, vervolginge, kruys en lyden, gesongen hebben. Het verhael en de gedachte des doots Christi aen den bedroefden en verslagenen Discipelen, eyndighde onder haer in een Lof-sangh. Matt. 26:30. Paulus ende Sylas in de gevangenisse geworpen, ende hare voeteń in den stok gesloten ende versekert zijnde baden ontrent de midder nacht, ende songen Gode lof-sangen: ende de andere gevangene hoorden na haer. Act. 16:23.24.25. Ja heeft niet David in syn swaerste vervolgingen en elendigheden soo vele soete psaimen en lof-sangen gedicht, ende met dieselve Godt gebeden ende gelooft? Heeft niet Jeremia syne Klaegh-Liederen gemaekt in de aldergrootste elende des Joodschen volks? Ik en spreke nu niet van all die vrolike gesangen van verscheyden Christelike Martelaren, ende andere verdrukte gelovigen. Doch op welke tijden en gelegentheden ghy voornamelik en bysonderlik singen meugt, sult ghy uyt de tijtels en opschriften der gesangen selve genoeghsaem af-nemen, zijnde na de verscheydenheit eniger tijden en gelegentheden ook verscheyden gesangen gestelt. Dit hebbe ik (Christelike Sanger of Leser) noodigh geacht u voor heen te seggen, 't welk wel betracht zijnde, sult ghy met dies te meerder vrucht en vreught lesen of singen. Gebruykt alsoo dit mijn geringe werk tot Godes eere, tot uws selfs nuttigheyt, ende tot stichtinge uwes naesten. 't Welk doende, sal ik my ten hooghsten verblijden, dat mijnen arbeyt niet ydel of vruchteloos en is; en sal dies te sterker aengedreven werden, om u na desen meer mede te deylen uyt den voor-raet der verscheyden Gesangen, die ik alrede, behalven dese, by my selve versamelt hebbe. De Heere opene uwe lippen, op dat uwen mont synen lof moge verkondigen. Psal. 51. v. 17. Blijft hier mede Godt ende het woort syner genade bevolen, ende vertrouwt, dat ik ben
Uw dienst-willige Vriendt ende Broeder,
WILHELM SLUITER,
Dienaer der Gemeinte Jesu Christi
tot Eybergen. |
|