Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijHoe men sich in bysondere swarigheit, of versoekinge Gode beveelen sal.
Stem: Schoonste Nimphe van het woud.
| |
[pagina 290]
| |
Ik sal haest
Hem voor sijn Verlossing loven.
3. O mijn Godt, het valt my suur,
Want de uur
Der versoeking is gekomen.
Door swaer lijden, angst en smert
Is mijn hert
Boven maten ingenomen.
4. Ik en kan 't niet tegen-staen,
Noch ontgaen;
Maer ik moet tot u genaken
Die uw kindren in 't verdriet
Hulpe biet,
En uw soetigheit laet smaeken.
5. Want voor den verdrukten zijt
Gy altijt
Een vertrek in al sijn lijden;
Ja een hoog vertrek, o Heer,
Als soo seer
Naederen benaeutheits tijden.
6. Al die kennen uwen naem,
Sullen t'saem
Op u haer vertrouwen gronden,
Want gy dien die tot u gaet,
Nooit verlaet,
Noch begeeft tot een'gen stonden.
7. Onse moeiten en verdriet
Gy aensiet,
Op dat wy het alles geven
In uw handen met gedult,
Want gy sult
Sorge dragen voor ons' leven.
8. 'k Sorg' dan niet in een'ge saek,
Maer ik maek
Mijn begeerten en gebreken
| |
[pagina 291]
| |
U, o Godt, slechts openbaer
Allegaer,
Door mijn bidden ende smeken.
9. En ik hope, dat dan mee Ga naar voetnoot+
Uwen vree,
Dien niet vat noch kan verklaren
Al 't verstant, mijn hert en sin
Altijt in
Christo Jesu sal bewaren.
10. Neygt, o Heer, tot my uw oor, Ga naar voetnoot+
Geeft gehoor;
'k Ben nootdruftig en elendig,
Daerom doch uw gunst-genoot
Niet verstoot,
Maer bewaert sijn ziel bestendig.
11. 'k Roep tot u den gantschen dag, Ga naar voetnoot+
Met geklag:
Wilt uw Dienstknecht eens verblijden,
Die sijn ziel tot u verheft,
Als hem treft
Angst, benaeutheit en swaer lijden.
12. 'k Heb u eygen stem en woort
Wel gehoort,
Roept my aen in quaede dagen, Ga naar voetnoot+
'k Sal u helpen, op dat gy
Meugt aen my
Lof en Dankbaerheit opdragen.
13. 'k Doe, mijn Godt, 't geen gy gebiet;
Laet doch niet
Uw beloften ydel wesen:
Helpt my uyt mijn lijden, dan
Sult gy van
Uwen knecht ook zijn gepresen.
14. Heden segt tot u mijn hert Ga naar voetnoot+
In sijn smert;
| |
[pagina 292]
| |
Gy segt, soekt mijn aengesigte:
'k Soek het met al mijn begeer,
Geeft dan Heer,
Dat het over my ook ligte.
15. Weest doch nu niet stuur en straf,
Keert niet af
Uwen knecht in uwen tooren;
Godt mijns heils verlaet my niet,
Want gy liet
My uw hulpe sien te vooren.
16. Och ik heb gesondigt seer,
En veel meer
Noch verdient als dese plagen,
Dies sal ik in druk en pijn
Lijdsaem zijn,
En des Heeren gramschap dragen.
17. Geesselt en kastijdet my
Heere vry,
Doch genadig en met maten:
Laet uw toorn eens zijn gestilt,
En de wilt
My niet al-te-seer verlaten.
18. Laet my maer eens seggen weer,
'k Dank u Heer,
Dat gy waert met toorn ontsteken,
Maer nu weder troostet gy
Lieflik my,
En uw toorn is afgeweken.
19. Godt is mijnen Heyland, siet,
Ik sal niet
Vreesen, maer altijt vertrouwen:
Hy is my een Psalm en kragt
Hoog-geacht,
En mijn heyl in mijn benouwen.
20. Uwe trouw in onsen noot
Is seer groot,
| |
[pagina 293]
| |
Want gy nimmer sult gedoogen
Dat uw kindren swak van aert
Zijn beswaert
Boven krachten en vermoogen.
21. Maer als gy versoekt, wilt gy Ga naar voetnoot+
Ons daer by
Ook een goede uytkomst gonnen,
In ons' swakheit wert volbracht
Uwe kracht,
Op dat wy verdragen konnen.
22. Schoon gy somtijts op ons 't quaet Ga naar voetnoot+
Komen laet,
Gy sult niet altijt verstooten:
Maer gy wilt ontfermen weer,
En te meer
Uwe goedigheit vergrooten.
23. Want als gy kastijt en plaegt, Ga naar voetnoot+
Soo behaegt
U niet onse pijn en smerten:
Gy zijt tot des menschen kint
Soo gesint,
Dat gy 't niet bedroeft van herten.
24. 't Is tot onsen besten maer Ga naar voetnoot+
Allegaer:
Dit sal mijn vertrouwen wesen.
Sterkt mijn swak vertrouwen, Heer,
Meer en meer;
Soo en heb ik niet te vresen.
|
|
