Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijTroost der Vroomen in benaeude tijden.
Stem: Psalm 93. God regeert, zijnde met eeren bekleed.
| |
[pagina 283]
| |
3. Is Noë niet sijn achtster, wel bewaert, Ga naar voetnoot+
Wanneer daer quam een Sundt - vloedt over d'aerdt?
De vroome Lot en vont hy niet gena,
Doe Godt verslont Gomorr' en Sodoma?
4. Soo weet de Heer noch sijn Godsal'ge schaer Ga naar voetnoot+
Te redden uit versoekking en gevaer,
Terwijl hy d'onrechtveerd'ge niet en spaert,
Maer tot den dag des Oordeels naeuw bewaert.
5. 't Gedenkboek blijft steeds voor sijn aengesicht; Ga naar voetnoot+
Uit alle volk kent hy de sijne licht;
Op dat hy dan sijn eigendom verschoon,
Gelijk een man sijn dienst-bereide soon.
6. Soo wil hy, dat men 't onderscheit sal sien, Ga naar voetnoot+
Wie dat oprecht hem dien' of niet en dien',
Vermits hy, met den goddeloosen fielt, Ga naar voetnoot+
Den vromen en rechtveerd'gen niet vernielt.
7. Gods Naem en eer hangt doch op 't meest hier aen, Ga naar voetnoot+
Dat hy sijn volk in druk niet laet vergaen.
Segt, wie op hem betrouwd', en tot hem vloot,
En t'eenemael beschaemt wiert in den noot?
8. Hy wil niet, dat der vromen weerparty Ga naar voetnoot+
Sich in haer leet en wankelen verbly.
Vertrouwt dan op Godts goedertierenheit.
Hy is tot hulp der sijnen steeds bereit. Ga naar voetnoot+
9. Of, lijt de vroom' ook, ja begint het kruis Ga naar voetnoot+
En 't oordeel eerst van 't heiligdom, Godts huis,
Hy tucht ons, dat wy niet, ter eeuw'ger pijn,
Veroordeelt met de weerelt soude zijn.
10. Treft goed' en quaed' een algemeene noot, Ga naar voetnoot+
Het onderscheit is tusschen beide groot.
In noot en doot vertrouwt Godts volck nochtans;
| |
[pagina 284]
| |
Maer daer toe vint een boose-wicht geen kans.
11. Al valt de vroom' in d'een of d'ander quael,
Hy wort niet wech geworpen t'eenemael,
Godt stut sijn hant, en hy verrijst dan weer.
De boose valt, en licht in 't quade neer.
12. Laet eene roed' ook over beide gaen,
Godt sietse met verscheiden oogen aen;
Want hy kastijt, uyt liefde, d'een met maet,
Wanneer hy d'aer vernielt, uyt toorn en haet.
13. De Pilaer, in de wilde woesteny
Voor Isr'el gaend', hiel steeds een klaere zy
Na Godes volk, maer kantt' een donk're kant
Na 't godloos heir. Hoe wonder werkt Godts hant!
14. De bitterheit, welck hier Godts volck ontmoet,
Wort merklik met inwend'ge vreugt versoet.
De vyant vall' het volk met benden aen;
Dit doet niet gansch der vroomen moet vergaen.
15. Het gout en 't schuim gaen beid' in 't vuur, nochtans
Het schuim vergaet, en 't gout krijgt meerder glans:
Soo gaet'et, als de Heer op aerden sent
Een toetsvier, met de smelt-kroes van elent.
16. Geen doots-noot, die een recht-boetveerd'ge deer':
Geraekt hy vry, sijn dankbaerheit wort meer;
Soo niet, te meer en eer brengts' hem by Godt.
Hoe onderhoudt de Heer der vroomen lot!
17. Soo droevig is doch onse toestant niet,
Godt isser die ons troost en hulpe biet.
Het gae, soo 't wil, met alle tegenheit,
Niet isser, dat ons van Godts liefde scheit.
| |
[pagina 285]
| |
18. Indien men ons van aerdsche goet berooft, Ga naar voetnoot+
Van Godt is ons een beter goet belooft,
Een blijvend goet, dat in ons is door hoop
Niet voor al 't goet van yemants huis te koop. Ga naar voetnoot+
19. Soo d'aerd' ons haet, den Hemel neemt ons aen. Ga naar voetnoot+
Godt mint ons, soo de menschen ons versmaen.
Hy zegent ons, als 't boose volck ons vloekt.
Verstoot men ons, hy selfs is 't die ons soekt.
20. Ontbloot men ons van staet, of ampt, of eer,
Ons' Heyland maekt ons tot sijns Vaders eer, Ga naar voetnoot+
Tot Koningen en Priesters. Zijn w' een spot
Van dwase lien, wy zijn geacht by Godt.
21. Al gaet de tijt ons heel elendig, heen, Ga naar voetnoot+
Voor eeuwig wort de goede strijt gestreen.
Men dood' ons, in de doot is 't leven self.
Wy gaen daer door na 't Hemelsch hoog verwelf.
22. Bemint den Heer, gy sijn geliefde schaer; Ga naar voetnoot+
Want hy behoedt de vrome voor beswaer.
Zijt sterk, en hy versterk' uw' hert te meer.
Gy alle, die in noot hoopt op den Heer.
|
|
