Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 208]
| |
 Verdriet en onbestendigheit
Van dit ons' tegenwoordig leeven,
Op dat uw' hert en uw' gemoed
Geduurig werden opgeheeven
Na 't heerlijk onverderf'lijk goed.
2. Terwijl dit leven aen-wast, siet,
Soo neemt het af, en gaet te niet;
't Wert door 't vermeeren selve minder:
Al wat het toeneemt, neemt het af;
In eender uure, ja geswinder,
Naekt gy de poorten van het graf.
3. Des levens aldereerst begin
Brengt voort de doot ter weerelt in,
Ja selfs is 't eer een doot als leven,
Want alle dagen sterven wy
Door veele kruys en moeylik streven,
Tot dat de doot het eynde zy.
4. 't Begin des levens is geween,
Als of men sag sijn leet voor heen;
Den voortgank swakheit, siekten, sorgen;
Het eynd' vol schrik vol angst vol pijn
Voor die niet smaken in 't verborgen
Godt gunst en liefelik aenschijn.
| |
[pagina 209]
| |
5. Ons' lichaem is een aerdsche kluys, Ga naar voetnoot+
Daer doot en sonde liggen t'huys,
Welk' alle dagen die verteeren.
Ons' gantsche leven is een strijt; Ga naar voetnoot+
Gy meugt u wenden ende keeren,
Gy sult niet vry zijn t'een'ger tijt.
6. Wie heeft hier 't goede, sonder 't quaet?
Laet Adam eens, met al zijn zaet,
Uyt eene mont, getuignis geeven;
Sy sullen seggen t'saem met my,
Dat in dit aerdsch verganklik leeven
In 't minste niet volmaekt en zy.
7. Wat is 't dat in dit leeven dan
Des menschen ware vreugt zijn kan?
Hoe sullen al des weerelts goed'ren, Ga naar voetnoot+
Wanneer het op een scheiden gaet,
Dog konnen stillen ons' gemoed'ren,
Of geven goede raet of baet?
8. Strekt altijt dan, soo veel gy meugt,
Uw' herte na d'aenstaende vreugt.
Ja wilt eens t'samen vergelijken
't Geen hier en 't geen hier boven is,
Soo sal het op het klaerste blijken,
Wat 't meest hier van te loven is.
9. Indien gy dan na 't eeuw'ge tragt,
Soo soekt het soo met al uw kragt,
Als of gy 't heden soud' ontfangen:
Hebt in 't gebruyk het aerdsche goed,
Maer 't eeuw'ge kragtig in 't verlangen,
En stelt dat nooit uyt uw gemoed.
10. Doet in dit leven handeling,
Maer wag u dat aen eenig ding
Uw hert niet vast gehegt mag blijven: Ga naar voetnoot+
't Gebruyk en schaet niet, maer 't is quaet
Door mis-bruyk soo daer aen te klijven,
Dat m' on-besorgt de ziele laet.
| |
[pagina 210]
| |
11. Laet meer uw hert aen 't Vaderlant
Als aen dees' herberg zijn verpant:
Wilt door dees' herberg door passeren,
Als die hier niet te huys en hoort;
En, om na 't Vaderlant te keeren,
Wel schikken al uw saken voort.
12. Ach Godt, en lijt niet dat ons' hert
Te seer in 't aerdsche zy verwert,
Maer wilt het staeg tot u verheffen,
Na d'eeuw'ge vreugt en heerlikheit
Die niemant kan genoeg geseffen,
Hoe veel men immer daer van seit.
|
|
