Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijTegens Lasteringe en Achter-klap.
Stem: O Kers-nacht schoonder als de dagen.
| |
[pagina 156]
| |
 Men temt wel d'alderwreedste dieren
En vog'len die in 't wilde swieren;
De tong sich niet regeeren laet. Men
2. Waer sich de menschen maer versellen,
Daer hoort men datelick vertellen
Van 't quade dat een ander doet.
Verschuilt vry in verborgen hoecken,
De quade tonge sal u soecken,
Hoe nauw gy ook in wagt en hoet.
3. Indien men yemant niet mag lijden,
Men raept het op van allen sijden,
Tot sijnen hoon, 't zy waer of vals,
Of 't openbaer of onbekent is,
Als maer sijn naem daer door geschent is,
Want hare gading is van all's.
4. Wel werden sulke boose tongen,
Die 't quaet uyt-spouwen onbedwongen,
Geleken by een boos fenijn,
Dat doodlick is, en als een suyvel.
Eerst uytgespogen van den duyvel:
Doch 't heeft een ander glimp en schijn.
5. Want 't geen op 't meest is te beklagen;
Een lasteraer en wil niet dragen
Des lasteraers verachte naem:
Dies weet hy hem alsoo te mijden,
Dat hy 't bedeckt met medelijden,
Met liefd' en yver, altesaem.
| |
[pagina 157]
| |
6. Daer zijn der veele die haer magen
Vol van haers naesten feylen dragen,
En als men die uyt-spouwen wil,
Men geeft'et eene schijn van reden,
Men sal sijn woort met schaemt bekleeden,
Soo komt den laster sagt en stil.
7. Men suchtet diep, men siet seer simpel,
En maekt de baen met lang bewimpel
Van droeve woorden eerst wel klaer;
't Hooft als een bies na d'aerd moet hellen,
Als of men kond geen vijve tellen,
Dan kent men niet den lasteraer.
8. Het moeyt my van mijn vriend wel dapper
(Spreekt een heyl-loosen achterklapper)
Dat ick het van hem seggen moet.
En onder dit schijn-heilig kallen
Laet hy den achterklap ontvallen,
Die in sijn hert van binnen woet.
9. Door soo bedriegelicke talen
Sijns naesten feylen op te halen
Is laster in den hoogsten trap;
Ja, om die loose boose streeken,
Als zijnde Satans eygen treeken,
Den alderslimsten achterklap.
10. Voor andren kan men sich noch hoeden,
Van deesen heeft men goet vermoeden,
Men meent dat hy geen quaet en dinkt,
En dat hy spreekt uyt meededoogen:
Dit is eerst na de konst bedroogen;
Dus is 't geen gout al watter blinkt.
11. Indien gy waerlick zijt genegen
Om liefde tot uw vriend te plegen,
Gebruykt daer toe verstant en reen.
Gy moet niet stellen uw behagen
In dus hem achter weegs te dragen
Met achterklap by yder-een.
| |
[pagina 158]
| |
12. Kont gy sijn feylen niet verdragen,
Soo moet gy 't aen hem selven klagen
En openbaren uw verdriet.
Berispt hem neerstig met vermanen,
En bid voor hem met uwe tranen:
Want sulks met meerder vrugt geschiet.
13. Fy eereloose laster-monden,
Die kast en blast als nijd'ge honden,
En bijt en knaegt uws naesten naem;
Hebt gy dan anders geen vermaken,
Dan dat gy moet een ander laken
En stelen hem sijn eer en faem?
14. Die yemants naem en eere steelen
Zijn slimmer doch in allen deelen,
Dan eenig dief van gelt of goet.
Want hier voor kan men sig wel wagten,
Voor deese niet, hoe groote kragten
En neerstigheit men daer toe doet.
15. Een goede name moet ook wesen
Veel meer den Rijckdom, uytgelesen;
Ja meer dan Silver ofte Gout.
Soo dan, die sulcke schatten roven,
Gaen andre dieven ver' te boven,
Ja stelen meer dan duisent vout.
16. Wie sal beschrijven al het quade,
Wie sal uytspreken al den schade,
Die achterklap en laster doet?
Sy is een regte vriendschap breekster,
Sy is der vyandschappen queekster,
Die altijt twist en onheil broet.
17. Des geessels slag maekt scherpe striemen,
Maer tonge-slagen zijn als vliemen
Die suyden en doorkerven 't hert;
Soo dat de kragt van vleesch en beenen
Door al het sugten ende steenen
Ten lesten gantsch vermorselt wert.
| |
[pagina 159]
| |
18. Daer zijn der veele t'allen dagen Ga naar voetnoot+
Door scherpte van het Sweert geslagen,
Doch meer noch door de tong vergaen:
Hy is al kloek die met sijn handen
Kan breken haer metale banden,
En voor haer grimmigheit bestaen.
19. Ook maekt de quade tonge wonden,
Die niet meer haest en zijn verbonden:
Of schoon 't quetsuur geheelt sal zijn,
't Lijkteken sal nochtans beklijven,
En wonder is 't soo uyt sal blijven
De na-smert van haer eerste pijn.
20. Noch sal de last'raer selve dragen
De swaerste straf en hardste plagen,
Als Godt sal houden sijn gerigt, Ga naar voetnoot+
Die met lanteernen wil doorsoecken,
En stellen de verborgen hoecken
Des herten openbaer in 't ligt.
21. Hoe sal dan sulk een mensche beven?
Want soo hy rekenschap sal geven
Van elck vergeefs en ydel woort, Ga naar voetnoot+
Wat sal 't van laster-woorden weesen?
Godt wil voorseker over deesen
Een swaerder oordeel brengen voort.
22. Geen lasteraer sal dan verwerven Ga naar voetnoot+
Des Regters gunst, nog ook be-erven
Het suiver Koninckrijcke Godts.
Sy sullen alle dan als honden
Daer buyten zijn, en hare monden Ga naar voetnoot+
Niet weder open doen soo trots.
23. Haer stem sal dan zijn angstig klagen, Ga naar voetnoot+
Wanhopig sugten en vertsagen,
Och, och, hoe dier komt ons te staen,
Dat wy Gods kinderen belachten,
En als een by-spreuk dorsten achten,
Die nu met eer zijn aengedaen!
| |
[pagina 160]
| |
24. Soo legt dan af eens alle quaetheit,
All' achterklap, die sulk een zaet spreit;
Geveynstheit, nijdigheit, bedroch.
Verdraegt sagtmoediglick malkandren,
Vergeeft van herten d'een den andren,
Heeft yemant een'ge klagte noch.
25. En boven al wilt u verwecken,
Dat gy de liefde moogt aentrecken,
Want sy is des volmaektheits bandt.
En Godes lieffelicken vrede
Will' in uw herten heerschen mede,
En altijt nemen d'overhandt.
|
|
