Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijKlagte en bewijs dat'er weynig liefde onder de menschen is.
Stem: Psalm 18. 32. of 45. Mijn hert wil nu een seer schoon lied voortbrengen.
| |
[pagina 141]
| |
 Dat waere liefd' haer woort niet meer sal houden,
Maer datse dan in veelen sal verkouden;
Soo is al nu (gelijckmen siet en hoort)
Veel meer dan ooit waeragtig dit zijn woort.
2. Hoe heeft wel eer het liefden-vier gebloncken,
Waer van men nu siet nauwlicks een'ge vonken?
Soo dat het wil geheel zijn uyt-geblust,
Indien niet haest ons' liefdeloosheit rust.
Den aerd der liefd' heeft Paulus naer het leven Ga naar voetnoot+
Ons afgebeelt, en treffelick beschreven:
Maer sien wy op den weg dien hy wijst aen,
Straks merkt men hoe wy buyten spoore gaen. Ga naar voetnoot+
3. De waere liefd' (segt hy) die is langmoedigh, Ga naar voetnoot+
Sy is tot elck oock selfs den quaden, goedigh:
Tot haestigheit en toorn zijn wy gereet,
Doet yemant ons maer 't alderminste leet.
De waere liefd' en is niet ligt afgunstigh: Ga naar voetnoot+
Door heete nijd zijn wy gemeenlick brunstigh.
De liefd' en doet geen ding ligtveerdelick:
Wy gaen verkeert oock sonder schroom of schrick. Ga naar voetnoot+
4. De liefd' en is niet groots noch opgeblasen Ga naar voetnoot+
Door hoovaerdy: maer och! wy stinckend' asen
| |
[pagina 142]
| |
Zijn trots en prat, wy achten andren niet,
Wy zijn 't alleen, indien ons recht geschiet.
De liefde drijft geen ongeschickten handel,
En gaet opregt in allen haren wandel:
Maer wy zijn soo verkeert en ongeschickt,
Dat d'eene mensch den anderen verstrickt.
5. Sy soeckt oock niet haer selfs in allen deelen,
Maer tegelijck 't profijt en heyl van veelen:
wy soecken maer alleen ons' eygen winst,
Hoe 't andren gaet, dat raeckt ons niet in 't minst;
Een yeder heeft in 't spreeckwoort goet gevallen
Elck voor hem selfs, en Godt zy voor ons allen.
Den snooden streeck van Cain volgt men na,
Wat roert'et my hoe 't met mijn broeder ga.
6. De liefde wort tot toorne niet verbittert:
Maer wy alsoo, dat ons het lichaem sittert
Sy denckt niet van een ander eenigh quaet,
Trouwt alles wel van hares naesten staet,
Maer wy helaes seer ligt een quaet vermoeden
Van yeder een in onsen boesem voeden;
Wat yemant wel of twijfligh doet of segt,
't Wort als van ons ten quaetsten uytgelegt.
7. De liefde sal haer nimmermeer verblijden
In onregt, maer in waerheit t'allen tijden:
't Verheugt ons en het doet ons sagt en soet,
Als yemant maer het quade lijdt of doet.
De liefde sal oock alle ding bedecken,
't Vergeten quaet niet wederom verwecken:
Wy graven licht all' oude slooten op,
Het moet'er uyt dat ons steeckt in de krop.
8. De liefd' gelooft all' ding van sijnen naesten:
Ons' oordeel is altijt van hem ten quaesten.
sy hoopt, of schoon de mensche sich vergaet,
Dat hy het niet en heeft gemeent soo quaet:
| |
[pagina 143]
| |
Sy soecken sijn gebreeken te vergrooten,
En soo hy valt, hem daetlick om te stooten.
De liefde kan verdragen alle ding: Ga naar voetnoot+
Wy soecken wraeck en weerwraeck seer gering.
9. O liefde schoon ick u in alle hoecken
Met groote moeit en arrebeit ga soecken,
Ick vind u niet, gy zijt vertrocken gaer;
Ick soeck nochtans uw oude stappen naer,
Op hoope dat gy eenmael weer sult komen,
En woonen gaen ten minsten by de vromen.
Vrienddinne komt: de werelt die vergaet,
Soo gy vertoeft en uytblijft altelaet.
|
|
