Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
Stem: Psalm 12. Doet ons bystant, 't is meer dan tijt ô Heere.
| |
[pagina 125]
| |
 Als sonder glans, gedaent' of heerlijckheyd, Ga naar voetnoot+
Soo heeft men doch zijn heerlijkheid en waerde Ga naar voetnoot+
Daer vaek gesien met groote Majesteyt.
2. Gelijck de Son, met wolcken overtogen,
Daer door somtijts haer stralen schiet nogtans,
Waer door wy van haer klaerheit richten mogen,
Soo was 't oock met sijn' Goddelijcke glans.
3. Dees' Sonne der geregtheit met de wolcke Ga naar voetnoot+
Der menscheit was bedeckt voor eenen tijt,
Maer onderdies toond' hy aen alle volcken
De stralen van sijn Godtheit breed en wijt.
4. Sijn Heerlickheit die hy hadd' by den Vader Ga naar voetnoot+
Eer ooit de gront des weerelts was geleit,
Schoon s'hier niet heeft gescheenen heel te gader,
Bleeck nogtans in sijn diepste ned'righeit.
5. Hy is van een geringe Maegt geboren, Ga naar voetnoot+
Maer wonderlick ontfangen van Godts geest.
Hem was een stal voor een Paleys verkoren, Ga naar voetnoot+
Maer d'Englen Godts sijn Dienaers zijn geweest.
6. Gelijck een kint hy in de wiege leefde,
De groote Vorst Herodes onderdies Ga naar voetnoot+
Slechts door 't gerucht van 't kleyne kint seer-beefde
En vreesde voort sijns Koninkrijcks verlies
7. Hy was van elck verlaten, maer de Wijsen Ga naar voetnoot+
Zijn uijt haer lant om sijnent wil gegaen,
Om met geschenck hem eere te bewijsen;
En baden hem als haeren Koninck aen.
| |
[pagina 126]
| |
8. Slechts en veracht was sijn navolgend leven,
Nogtans hy heeft getoont sijn Heerlickheit,
Wanneer hy heeft de geesten uytgedreven,
En met een woort haer reys hun aengeseit.
9. De sieckten die geen mensch en kon genesen
Genas hy door sijn enckele gebodt.
De Zee en Wint moest voor hem stille wesen:
Wie kan dit doen als maer alleene Godt?
10. Sijn aengesicht is nat geweest van weenen,
Maer 't heeft oock, doen het hem beliefd maer,
Gelijck de Son gebloncken en geschenen,
Doen selfs sijn kleed wierd als het licht so klaer.
11.Hy heeft sich van de krijgs-lien laten vangen
Maer op sijn woord soo vielen sy ter aerd,
Doen vrees en schrick, met bleeck-bestorven wangen;
Soo maeckt' haer slechts sijn bloote stem vervaert.
12. Gelijck een schaep is hy geleit ter slachtingh
En stemmeloos als een sagtmoedigh Lam:
Maer midden in dees' uytterste verachtingh,
Betoond hy hem dien Leeuw uyt Juda 's stam
13. Selfs in sijn doot deed hy de weerelt beven:
De Rotzen scheurd hy door sijn kracht van een
't Voorhangsel in den Tempel, sterck geweven,
Wierd gantsch gescheurt van boven tot beneen
14. Hy deed de Son haer aengesicht bedecken,
Niet anders of daer quam een duyst're nacht:
Selfs was hy doot, en kond de dood' opwecken.
Wie merckt niet in sijn swackheit sijne kracht.
15. Laet ons by sijn verned'ringh steeds bemercken
Sijn Heerlickheit, en voegen die te saem.
Sijn nederheit sal liefde tot hem wercken:
Sijn Heerlickheit de vreese van sijn Naem.
| |
[pagina 127]
| |
6. Sijn nederheit sal ons vrymoedigh maecken Ga naar voetnoot+
In 't nad'ren tot den Throon van sijn genaa:
Sijn Heerlickheit sal roekeloosheit staecken,
Op dat men met eerweerdigheit toega.
|
|
