Buiten-leven

[p. 63]

[Fragment uit Seneca's Phaedra]

W. sluiters // buiten-leven // aenwijsende, // Hoe men op een slechte en eensame plaets, buiten op 't lant, // vernoegt mag leven, meer dan in 't gewoel // van groote aensienlike Steden. // Crede mihi, bene qui latuit, bene vixit. // Gedrukt voor den Autheur, in 't Jaer // onses Heeren 1668. //

L.A. Seneca in Hippol. Actu II.^1.

Non alia magis est libera, et vitio carens,^2.
Ritusque melius vita quae priscos colat,
Quam quae, relictis moenibus, silvas amat.
Non illum avarae mentis inflammat furor,
Qui se dicavit montium insontem jugis:
Non aura populi, et vulgus infidum bonis,
Non pestilens invidia, non fragilis favor.
Non ille regno servit; aut, regno imminens,
Vanos honores sequitur, aut fluxas opes;^10.
Spei metusque liber. Haud illum niger
Edaxque livor dente degeneri petit.
Nec scelera populos inter atque urbes sata^13.
Novit; nec omnes conscius strepitus pavet;
Haud verba fingit etc.^15.

1. L.A. Seneca: een fragment uit de ‘Phaedra’ (vers 483-496, waarin het afbreekt) Phaedra heeft haar voedster de opdracht gegeven de jonge Hippolytus, de zoon van Theseus en de amazone Antiope, toe te spreken en hem over te halen zijn strenge en ongerepte levenswijze vaarwel te zeggen. Als de voedster Hippolytus aanraadt, dikwijls naar de stad te gaan en het gezelschap der medeburgers te zoeken, prijst Hippolytus de geneugten van het leven buiten. De wijzigingen in de tekst zijn volgens de uitgave van L. Herrmann: Sénèque Tragédies, Paris 1924, I, blz. 196. Wat onleesbaar was op de zwaar beschadigde eerste bladzijde, heb ik overgenomen uit BL 1680. Behalve in de uitgave van 1688 komt het fragment later niet meer voor.

2. alia: BL 1680 heeft alias.

10. honores: BL 1680 heeft honorus.

13. sata: de tekst heeft sita.

15. Haud verba fingit: bij Herrmann: aut verba fingit. De vertaling luidt: Er is geen enkel leven vrijer en meer zonder tekort, dat meer overeenkomt met de oude zeden, dan het leven dat de muren van de steden vaarwel zegt en behagen vindt in de bossen. De brandende drift van een hebzuchtig hart verteert niet degene die zich in onschuld heeft gewijd aan de hoogten van het gebergte, noch de stroom der volksgunst of de grote massa die trouweloos staat tegenover het goede, noch onzalige afgunst, noch broze begunstiging; hij is niet de slaaf van heersers, hij jaagt niet, om de heersers te bedreigen, ijdele eerbewijzen of vergankelijke vermogens na; van hoop zowel als van vrees is hij vrij, volstrekt niet deert hem de donkere en verslindende nijd met haar ontaarde knaging. Hij weet niet van misdaden, gegroeid temidden van volken en steden en hij, gerust van geweten, schrikt niet voor alle rumoer, hij hoeft geen huicheltaal te verzinnen ....