Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 403]

III

[p. 404]

Manila

Plaza d'España, smal driehoekig plein.
In 't midden spruit een wankelende straal
Soms voort uit een zieltogende fontein;
Daarachter, hoogverweerd, de kathedraal,

Anders de urenverre naakte vlaktes
Beheerschend tot den steenen horizon;
Hier nauw benard door palm en stekelcactus,
Tropisch verlaten, prooi van bloei en zon.

Verzaakt door 't oude rijk, te ruste
Binnen zijn randgebergte in dorren vree,
Vergeten dat de zon eens aan zijn kusten
Nooit onderging dan in een Spaansche zee.

Op verre eilanden bestaat een stuk
Dat vreemde overheersching stug verduurt,
In zich gekeerd en hoog ommuurd,
Verlaten door het oud wapengeluk.

Zal van ons ook, als wij vergaan,
In de' ouden grond te rust' gevaren,
Aan de andere zijde een teeken voortbestaan,
Waar wij eens oppermachtig waren?