Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 398]

Uitzicht op Macao van Monte af

Monte wordt door den dageraad ontmanteld.
Bergtoppen komen boven 't donker bloot.
Op smalle strandstrook ligt een boot gekanteld,
Brengt men een paardenroover jong ter dood.

Een stad die stil, een havenkom die zand werd
Maar diep genoeg bleef voor de jonkenvloot.
Is in de stegen het bestaan veranderd?
Nog even zeker werkt pest, hongersnood.

Steeds brengen vrouwen kindren in het leven,
Doodmoede grijsaards sterven in het stof.
De jonken varen in en uit sinds eeuwen,
Een schot lost dag en nacht des avonds af.

Zoo is toch alles als weleer gebleven:
Dat zonopgaan, dat schot, dat zeilenreven,
Het in ellende onbegrijpelijk streven...
Ik hoor mijn stappen klinken in den hof.