Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 397]

Kathedraal San Miguel

Als een rotsmuur steil rijst de façade
Voor het diep verval van 't heiligdom
Weggevaagd van 't aardrijk; geen kolom
Rest van de oude praal tot Gods genade,

Slechts de grauwe rechtopstaande zerk,
Stijgend op de kim der trappendrempel,
't Open ruim beheerschend, zonnetempel
Tot den einder onder 't koeplend zwerk.

Door de raamgaten diep in den muur
- Heiligen zijn vernietigd met hun ruit -
Dringt zich nu het levende azuur,
Vliegen vogels, stralen, in en uit.

De almachtigen in steen gehuld,
De Godsmoeder die de globe torst,
Voor zijn vloot der oceanen vorst,
Hebben in hun heilig ongeduld

Muren, zuilen achter zich gestort,
Maakten hemelhal en wereldrond,
Eenig waardigen, tot hun achtergrond,
Afziend van de stad tot puin verdord.