Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 323]

Spookschip

Nachten waarin het bleek en trillend schuim
Opleeft en fladdert door het donker ruim:
Vergane vogels varend aan op vlagen
Uiteenvallend zoodra niet meer gedragen;
Waarin de schepen waren door de misten,
Als diep gezonken koersverloren kisten,
In deze nachten zweeft het Spookschip aan,
De zee niet rakend: een gedaalde maan.
De golven vallen voor zijn boeg in zwijm;
Hij brengt herinnering aan het geheim
Voor iedren rampspoed zelve heul te weten:
Te kunnen zinken...hoe ging het vergeten?
In deze nachten wordt het weer ervaren,
En doodsverlangen als een stroom bevaren.
Luchtruim en diepzee, dood en leven,
Zijn neevlig en verlokkend om het even.
De schim loodst voor, een schemerige koers
Scheef naar beneden, door het golvend floers
Waaronder dood zich voordoet als een zachte
Verandering, verwacht in deze nachten.