Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 24]

[In 't witte Rusland waar de vrome Russen]

IN 't witte Rusland waar de vrome Russen
Zoo talrijk zijn als goede korenaren,
Zijn roode oogsten, nimmermeer te blusschen,
Geschoten uit het bloed der martelaren.

Witte sneeuwvelden werden rein bevlekt
Van zuiver bloed: zaad voor den goeden oogst;
Door dooden werd het levende gewekt -
Want over graven groeit gewas het hoogst.

De tempel van den heerscher stond verlaten,
Diens godgeleende glorie werd al triester;
Nu zetelt peinzend in zijn zaal de priester
Over de vrije orde van de staten.

De boeren die aanbidding steeds behoefden,
Hebben in hem hun herder weergevonden;
Zij zeegnen hem en zeggen dankend: Vader! -
Wetende voor verdrukten en bedroefden
Zeker vertroosting en verlossing nader,
Al bloedt het jonge rijk uit oude wonden.