Soleares

[p. 17]

Salaz y Gomez

Het heet: ‘Het eiland door de zee bezeten’.
'n Chileensche schoener komt er eens per jaar.
Men is - voor alles veilig - in gevaar
Het vasteland voor eeuwig te vergeten.

Meestal vertoef ik waar het hoogland glooit,
Stille omgang houdend met de steenen goden,
Van hun gelaat is iedre groef en plooi
Mij welbekend, van leven uit den doode.

Een jaar geleden kwam de schoener aan,
Maar ik lag lezende voor hieroglyphen
En bleef verdiept; 't schip is teruggegaan,
Met levensmiddelen, wapens, boeken, brieven.

Want leeftocht heb ik nimmer meer van noode:
Gestorven, ik weet niet wanneer, ik werd
Mijzelf, ben vergevorderd nu als doode,
Versteend, in stof gevallen of versterd.