Davids Psalmen

146 psalm.

1.

Pryst den Heer, op blyde wysen,

Gy, myn ziele, prys den Heer.
Ik zal steeds den Heere prysen,
Want ik leef myn God ter eer,
Al zo lang ik zal bestaan,
Zal ik psalmen singen gaan.

[p. 366]

2.

Wilt op geenig prins vertrouwen,

Hy is ook een menschenkind,
Waar geen heil op is te bouwen,
Want syn geest, een vlugge wind,
Gaat hem uit, en metter vaardt
Keert hy weeder tot syn aard.

3.

Op dien dag vergaat syn handel,

Wat hy braaf bedacht dat sneeft.
O wel dien, die, in syn wandel,
Jakobs God te hulpe heeft,
Naa den Heer, uit liefde, tracht,
En vol hoops syn God verwacht.

4.

Ja dien God, die, nooit volpreesen,

Heemel, aarde, zee, en strand,
En al watter in mag weesen,
Heeft gemaakt, en voortgeplant,
Die syn waarheit, trouw, en woord,
Eeuwig houdt, gelyk 't behoort.

Pause.
5.

Hy doet recht die onrecht lyden,

Door geweld, of list verkracht.
Hy geeft brood, in diere tyden,
Als men schier van honger smacht.
God, de Heer, alleen ontbindt
Die gevangens, die hy mint.

6.

't Is de Heer, die blinden d'oogen

Oopen doet, en klaar verlicht.
't Is de Heer, wiens groot vermoogen
Krommen oover einde richt.
Hy, de Heer, bemint, en hoedt
Allessins 't rechtvaardig bloed,

[p. 367]

7.

God, de Heer, steeds meedegaande,

Die bewaart den vreemdeling,
Die houdt wees, en weeduw staande,
Op dat niemand haar verdring.
Maar den weg van 't godloos saad
Keert hy om, en breekt hun raad.

8.

's Heeren ryk zal eeuwig blyven,

Zion, hy regeert met magt,
Daarom zal uw God beklyven,
Van geslacht, tot in geslacht.
Dat dan, op een blyde wys,
Ieder een den Heere prys.