Davids Psalmen

115 psalm.

1.

Niet ons, niet ons, maar geef uw naam, o Heer,

Om uw genaa, en waarheit, prys, en eer,

En wil ons eens verblyden.

Waarom of ooit de heiden, u ten spot,
Trots seggen zou, waar is nu hunne God?

Laat hy syn volk in 't lyden?

2.

Doch onse God sit in des heemels hof,

Al wat hy wou, dee hy met grooten lof,

Men kan syn godheit merken,

[p. 294]

 

Hun afgoôn, door der menschen hand gebouwt,

 

schoon net gemaakt, van silver, steen, en goud,

 

Zyn leevenloose werken.

3.

Elk heeft syn mond, en echter spreekt hy niet,

Syn oogen mee, maar geen van allen siet,

Ook hebben sy twee ooren,

En, met een neus, hun aangesigt verciert,
Maar schoon men bidt, en offerreuken viert,

Sy ruiken, noch sy hooren.

4.

Nooit tast hun hand, noch gaan hun voeten uit.

Hun keele geeft geen aassem, noch geluid,

Hun lyf is sonder geesten.

Al wiese maakt, of sich op hen vertrouwt,
Die is gelyk dat silver, steen, en goud,

Veel dommer dan de beesten.

Pause.
5.

Gy Israël, vertrouwt gy op den Heer,

Hy is de hulp, de schild, en 't noodgeweer.

Van die hy heeft verkooren.

Gy Aarons huis, vertrouwt gy op den Heer,
Hy is de hulp, de schild, en 't noodgeweer

Van die hem toebehooren.

6.

Vertrouwt den Heer, gy die den Heere vreest,

Hy is uw hulp, en schild, in elk tempeest,

De Heer is ons gedachtig,

Hy seegent ons, ja 't huis van Israël
Dat seegent hy, 't huis Aarons vaart ook wel,

Syn seegen queekt het magtig.

7.

Hy stort alom, uit synen ryken schoot,

Op die hem vreest, hy zy dan klein, of groot,

De seegening des Heeren.

[p. 295]

 

Ook zal de Heer op u, die hem bemine,

 

Op u, en al uw saad, van kind, tot kind,

 

Syn seegen steeds vermeeren.

8.

Gy alle zyt geseegent van den Heer,

Die 's heemels perk, en 't aardryk, sich ter eer

Gemaakt, blyft onderschooren.

Den heemel, jaa den heemel is syn hof,
Maar 't aardryk gaf hy 's menschen kind, om lof,

Ook van om laag, te hooren.

9.

Geen doode pryst den Heere, synen God,

Al wie gedaalt in 't stille graf verrot,

Zal hem geen eer bewysen.

Laat ons den Heer, tot lof, en dank bereidt,
Dan seegenen, van nu, in eeuwigheit.

Elk blyf den Heere prysen.