Davids Psalmen
(1674)–Joannes Six van Chandelier–
Auteursrechtvrij
[pagina 236]
| |
Gy wreeker aller quaade saaken,
Verschyn eens blinkend op uw throon,
Verhef u gy, die 't aardryk richt,
En geef aan elk hoovaardig wigt
Vergelding, naa verdienden loon.
 | |
2.Hoe lang zal 't godloos volk ons dringen?
Hoe lang zal 't, Heer, van vreugd opspringen?
Een ieder sot, die onrecht werkt,
Giet vloeken uit, spreekt hard, en sel,
En roemt syn doen, als stondt het wel,
Zo dat hy sich in 't quaade sterkt.
| |
3.Men bryselt, Heer, uw volk aan stukken,
En tracht uw erfdeel t' onderdrukken.
Men doodt, gelykge hoort, en siet,
De weeuw, en vreemdling, sonder vrees,
Vermoordt, om roof, den ryken wees,
En seit, de Heere siet het niet.
| |
4.De God van Jakob kan 't niet merken,
Of let niet eens op onse werken.
Gy onvernuften in dien waan,
Die, onder 't volk, slechs dwaasen zyt,
Krygt doch verstand, is 't noch geen tyd?
Wanneer zult gy met opmerk gaan?
| |
[pagina 237]
| |
5.Die d'ooren plant zou die niet hooren?
Die d'oogen vormt, zo wel als d ooren,
Zou die niet sien hoe gy verkeert?
Die heidens tuchtigt, zou die 't quaad
Niet straffen doen? Hy is 't die 't saad
Des menschen weetenschappen leert.
| |
Pause.
| |
7.Op dat hy, onder quaade daagen,
Sich ruste geef, al krygt hy slaagen,
Tot dat de kuil, te syner tyd,
Voor 't godloos bloed gegraaven zy,
Want God, de Heer, syn volk naby,
Begeeft het niet, al schoon het lydt.
| |
8.Hy zal syn erve nooit verlaaten,
Het oordeel keert, om die hem haaten,
Doch endlik weeder naa 't gericht.
Al wie oprecht van harten is,
Volgt, naa des rechts volvoerenis,
Den Heer dan met een dankgedicht.
| |
9.Wie staat voor my den booswigt teegen?
Wie zal voor my die onrecht pleegen,
En my vervolgen weederstaan?
Had my de Heer geen hulp betoont,
Myn ziel had korts in 't graf gewoont,
En waar in stilte daar vergaan.
| |
[pagina 238]
| |
10.Heer, als ik tot uw goedheit seide,
Myn voeten wanken alle beide,
Gy stutte my, dat ik niet viel.
Lee ik in 't midden van myn hert,
Door veel gedachten heel verwert,
Uw troost verquikte myne ziel.
| |
11.Werdt nu de stoel der schaadlikheeden,
Die moeiten, teegen wet, en reeden,
Verdichten durft, uw metgesel?
Men rot te saamen teegen my,
Al heeft myn ziel het recht op zy,
Men doemt onschuldig bloed ter hel.
| |
12.Doch God, de Heer, behiel myn leeven,
En is myn hoogvertrek gebleeven.
Myn God, myn rots, en toeverlaat
Vergoldt hun onrecht hun met quaad.
De Heer verdelgt dien boosen raad,
Ja onse God verdelgt dat saad.
|
|
