Davids Psalmen

92 psalm.

1.

Gods eernaam te belyden,

En dat men, hoogste Heer,
Met psalmgesang, u eer,
Is goed op alle tyden.

[p. 233]

 

Dat 's morgens uw genaade,

 

En 's nachts uw waarheits woord

 

Verkondigt zy gehoort,

 

Komt grootelyks te staade.

 

2.

Zo zal ik, op tien snaaren,

Met luit, en harpgeklank,
Een lied van lof, en dank,
Te voor bedacht, verklaaren.
Want, Heer, gy deedme merken,
Met blyschap, watge wrocht,
Ik juich, nu gy 't volbrogt,
Om uwer handen werken.

3.

Als wy uw werk betrachten,

Wat is het groot, o Heer,
Een diep, een grondloos meer
Zyn uw gemoeds gedachten.
Geen onvernuftelingen
En weeten hier iet van,
Geen dwaas, noch weereldsman
Verstaat sich deese dingen:

4.

Hoe 't godloos volk kan groeijen,

Als eedel kruidig groen,
En hoe die onrecht doen
Op 't heerlikst staan, en bloeijen,
Doch om te zullen sneeven,
Voor eeuwig uitgeroeit.
Maar gy, die eeuwig bloeit,
Blyft, Heer, op 't hoogst verheeven.

[p. 234]

Pause.
5.

Want, sie, uw vyand, Heere,

Uw vyand, sie, vergaat,
Die onrecht werk bestaat
Verstrooit gy, u ter eere.
Maar gy gaat my verhoogen,
Ik steek myn hoorn, met moed,
Gelyk den eenhoorn doer,
Nu op, van groot vermoogen.

6.

Gy oovergoot myn haaren,

Met oli, fris van jeugd,
Myn oog aanschouwt verheugt
Hoe myn verspieders vaaren.
Myn oor hoort, alle daagen,
Wat van quaaddoenders zy,
Die opstaan teegen my
Zyn dus, of zoo geslaagen.

7.

't Rechtvaardig volk zal bloeijen,

Als palmen in het woud,
Als duursaam ceederhout
Op Libans top, zal 't groeijen
Geplant in 't huis des Heeren
Zal 't uitgebreidt in blom,
In 's voorhofs heiligdom,
Door onsen God vermeeren.

8.

Ja, in hun oude daagen,

In 't grys, en dor saisoen,
Zal 't noch heel vet, en groen,
Gewenschte vruchten draagen.
Op dat het, door verkonden,
Elk 's Heeren recht doe sien,
Hy is myn rots, in wien
Geen onrecht werdt bevonden.