Davids Psalmen

50 psalm.

1.

De God des magts, ja God, de Heere, sprak,

En riep het volk van al het aardsche vak,
Uit oost, en west, waar t sonlicht ryst, en daalt.
Uit Zion, dat volmaakt van schoonheit straalt,

[p. 121]

 

Blonk God, vol glants. Nu swygt hy weggeweeken,

 

Maar onse God zal weergekoomen spreeken.

 

2.

Siet, voor hem komt een alverteerend vier,

En 't stormt om hem, met een seer groot getier.
Hy, om syn volk te richten, voor elx oog,
Roept luid, tot aard, en heemel, van om hoog,
Versaamt my die godvruchtig naa my haaken,
En myn verbond door offerhanden maaken.

3.

En 't heemelsch hof prees syn gerechtigheit,

Met klaar bewys, want God richt self, en seit:
Hoort, Israël, myn volk, ik spreek tot u,
Ik God, uw God, ik oovertuig u nu.
Ik straf u niet om schaarsser offerhanden,
Want ik sie steeds uw offers voor my branden.

4.

Ik eissche niet, uit nood, een var, noch bok,

Noch neem die aan, als uit uw huis, of hok,
De beesten, die op duisend bergen zyn,
Zyn immers, met al 't woudgediert, van 't myn,
Ik ken 't gebergt, met al haar voogeljagten,
Ik, wil ik, kan al 't veldwild voor my slachten.

Pause.
5.

Ik sei 't u niet, al schoon ik hongrig was,

De weereld, met haar volheit, is myn kas.
Wat meintge dat ik vleisch van stieren eet,
Of boksbloed drink, van dorst, of honger weet?
Neen, offert dank, belyd Gods lof, en eere,
Belooft gy iet, betaalt den hoogsten heere.

[p. 122]

6.

Roept dan my dan, in uw benaauwden dag,

Zo red ik u, en eertge myn gesag.
Maar God segt tot het godloos volk, ontstelt,
Wat ofge myn insettingen vertelt?
Wat neemtge myn verbond in uwe monden?
Want, siet, gy haat de tuchting uwer sonden.

7.

Gy werpt myn woord, als of 't wat nietigs scheen,

Los achter u, verachtelyk daar heen.
Siet gy een dief, gy stemt met hem, en steelt,
En hebt uw deel met volk dat ooverspeelt.
Gy schikt uw mond te werk om quaad te sineeden,
Uw tong stoffeert bedrog als heiligheeden.

8.

Gy sit met maats, en spreekt uw broeders hoon,

Gy lastert self uw eige moeders soon.
Dit deed gy al, noch sweeg ik gram, als 't bleek,
Dies meinde gy dat ik u gansch geleek.
Maar strafschewys zal ik 't u op gaan tellen,
Ordentelyk, en net, voor oogen stellen.

9.

Verstaat dit doch, gy Godvergeetend saad,

Op dat ik u niet eens verscheuren laat,
En daar ontrent geen zielverlosser zy.
Wie my belydt, die vert, en offert my,
En legt een weg, waar op hy mag vertrouwen,
Waar langs ik hem Gods heil zal doen aanschouwen.