Davids Psalmen
(1674)–Joannes Six van Chandelier–
Auteursrechtvrij
[pagina 90]
| |
Wyl uw hart van toorne siedt,
Noch kastyme, wyl uw handen
Vierig branden,
In uw grimmigheeden niet.
 | |
2.Want de pylen van uw boogen,
Neergevloogen,
Kleeven in myn lyf, en ziel.
Uwe hand quam zoo, met quaalen,
Op my daalen,
Dat ik jammerlyk verviel.
| |
3.In myn vleesch is spier, noch aader
Heel te gaader,
Door uw gramschaps streng geweld.
Myn gebeent heeft rust, noch vreede,
Door de sneede
Van myn sonde, die het quelt.
| |
4.Want myn onrecht aangewassen
Gaat, met plassen,
Langs myn hoofd, als baar, aan baar.
't Is voor my, om haare plaagen
Meer te draagen,
Als een swaare last, te swaar.
| |
5.Myn geswoore blaauwe builen,
Aan 't vervuilen,
S[...]ken ettrig, en verrot,
| |
[pagina 91]
| |
Van den dwaasen lichten handel,
In myn wandel,
Teegen mynen goeden God.
| |
1 pause.
| |
7.Want myn darmen zyn vol seeren,
En versweeren,
Door een vuilgeachten brand.
Niets is heel, 't is al versturven,
Of verdurven,
In myn vleesch, en ingewand.
| |
8.Gansch verswakt, en afgereeden
Zyn myn leeden,
Myn gebeent is seer verbryst.
Van het ruisschen mynes harten,
Om syn smarten,
Brul ik, dat men schrikt, en yst.
| |
9.Al myn wensch, dien ik begeere,
Leit, o Heere,
Voor uw oogen uitgestrekt.
Myn gesucht is voor uw ooren,
Die steeds hooren,
Niet verborgen, noch bedekt.
| |
10Laas, myn hart swaait gins, en weeder,
Op, en needer,
Myne kracht verlietme gants.
| |
[pagina 92]
| |
't Helle licht van ber myn oogen
Is vervloogen,
Jaa ik mis hun siende glants.
| |
11.Die my korts, uit liefde, dienden,
En myn vrienden
Staan ter sy van my van daan.
Self myn naabestaande maagen
Sien myn plaagen
Slechs van ver, en blyven staan.
| |
2 pause.
| |
13.Maar ik hoor quantsuis geen stukken
Van hun nukken,
Ben als doof, en welgemoedt,
Als een stomme, die beloogen,
Onbewoogen,
Synen mond niet oopen doet.
| |
14.Jaa, ik schyne, met twee ooren,
Niets te hooren,
Als een doof gebooren man,
Welkers mond, hoewel bestreeden,
Niet een reeden,
Noch goed weerwoord uitten kan.
| |
15.Want ik hoop op u, o Heere,
Stoor, noch keere
My aan laster, smaad, noch spot.
| |
[pagina 93]
| |
Gy zult, Heere, voor myn leeven,
Antwoord geeven,
Als myn voorspraak, borg, en God,
| |
16.Want ik sei, dat myn benyder,
En bestryder
Sich niet, om myn val, verbly,
Zoo myn voet aan 't wanklen raakte,
Sie, hy maakte
Sich te grooter teegen my.
| |
3 pause.
| |
18.Want myn ongerechtig heeden,
U beleeden,
Wys ik my geduurig aan.
Door myn sonden heel beslommert,
En bekommert,
Ben ik seer daar in begaan.
| |
19.Maar myn vyands schaaren streeven,
Vol van leeven,
Magtiger, en nimmer moe,
Die, uit haat, om valsch verwyten,
My verbyten,
Werden groot, en neemen toe.
| |
20.Die my quaad, voor goed, vergelden,
En bits schelden,
Doen alsins my weederstand.
| |
[pagina 94]
| |
Wyl de 't goede, met behaagen,
Naa blyf jaagen,
Zynse teegen my gekant.
| |
21.Heer, wil gy my nimmer haaten,
Noch verlaaten,
Schoon een ieder my begaf.
O myn God, dewyl myn klagten
U ve wachten,
Zy niet verre van my af.
| |
22.Kom my van dit kranke weesen
Haast geneesen,
Help myn ziel uit alle stryd,
Gy kunt, naa dit droevig lyden,
My verblyden,
Wyl gy, Heer, myn heiland zyt.
|
|
