Davids Psalmen

33 psalm.

1.

Singt vroolik in den naam des Heeren,

Gy die door hem rechtvaardig zyt,
O gy oprechten, wilt hem eeren,
Want u betaamt syn lof altyd.
Loof den Heer, met speelen

[p. 73]

 

Op de harp, en veelen,

 

Singt hem dus een psalm,

 

Laat de luit ook paaren

 

Met des tienlinks snaaren,

 

Tot een schoonen galm.

 

2.

Singt hem, op nieuw, om hem te danken,

Een lied, dat nooit verouden zal,
Speelt wel, en doet uw spelgeklanken,
Elk om het best, met bly geschal.

Want het woord des Heeren

Geeft, om ons te leeren,

Recht, en goed bescheid.

Alle syne werken

Doen syn trouwe merken,

Heeft hy iets geseit.

3.

Gerechtigheit, en recht te pleegen

Is hem een lief, en kostlik ding,
Des Heeren guust, en goede seegen
Vervult des aardryks wyden ring.

Alle heemelperken

Zyn gemaakte werken,

Door des Heeren woord.

Door den Geest, met eenen

Uit syn mond verscheenen,

Quam hun heir ook voort.

[p. 74]

1 pause.
4.

Hy houdt de waateren beslooten,

Als op een hoop, in zee vergaart,
Hy stelt den afgrond in syn gooten,
Als in een schatkist, diep bewaart.

Laat al 't aardsche weesen

Voor den Heere vreesen,

Want het is haar plicht.

Al wat op der aarde

Woont, en hier vergaarde

Schrik voor syn gericht.

5.

Want doe hy dit, en dat zou maaken,

Zo sei hy, 't zy, en 't was gedaan,
Hy gaf bevel tot alle saaken,
En sag zo strax de weereld staan.

Wat de heidens saamen,

In hun raad, beraamen,

Maakt de Heer te niet.

Wat de volken denken,

Om syn raad te krenken,

Breekt hy, dat men 't siet.

6.

Maar 's Heeren raadslag is bestendig,

En eeuwig in haar volle kracht,
Syn hart dacht niets of 't duurt onendig,
Van elk geslacht, tot elk geslacht.

O, in wat een eer is

't Volk, welks God de Heer is!

Saalig wierdt gewis

Al het volk gebooren,

Dat hy heef verkooren

Tot syn erffenis.

[p. 75]

2 pause.
7.

De Heere schouwt van uit den heemel,

Laat naa om laag syn oogen gaan,
En siet, met opmerk, al 't geweemel,
En doen van 's menschen kinders aan.

Uit syn vaste steede,

Op syn throon, in vreede,

Neemt syn toesigt acht,

Op der woongenooten,

Hier op aard beslooten,

Gansch verspreidt geslacht.

8.

Hy vormt het hart van hun alt'faamen,

En let op al hun werk met vlyt,
Na 't geen sy onder handen naamen
Beloont hy ieder, op syn tyd.

Veele leegerschaaren,

Schoon seer sterk, bewaaren

Nooit een koonings lyf,

Groote kracht, in 't stryden,

Kan geen held bevryden,

Dat hy zoo niet blyf.

9.

Schoon 't krygspaard, is het sterk, en magtig,

Veel hei's belooft aan die 't beschrydt,
't Bevalt, als 't geldt, gansch leugenachtig,
Het redt syn heer niet uit den stryd.

Siet, des Heeren oogen

Zyn, met meededoogen,

Over die hem vreest,

Die, tot hem geloopen,

Op syn goedheit hoopen,

Zulke sterkt syn Geest.

[p. 76]

3 pause
10.

Hy rukt hun zielen uit gevaaren,

En redtse van de bange dood,
Hy, die hun leeven weet te spaaren,
Behoudt het ook in hongersnood.

Onse zielen trachten

Op den Heer te wachten,

Hem verbeiden wy.

Onse hulp in 't lyden,

Onse schild in 't stryden,

Is geen mensch, maar hy.

11

Wyl wy in hem, van blyschap, springen,

Gevoelt ons hart geen droeffenis,
Want wy vertrouwen onse dingen,
Op synen naam, die heilig is.

Heer, gelyk wy vroomen

Onse hoop volkoomen

Vast op u doen staan,

Sie alsoo gestaadig

Onsen staat genaadig,

En goedgunstig, aan.