Davids Psalmen
(1674)–Joannes Six van Chandelier– Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
2.Neig haast uw oore tot myn beede,
Red my, dien hoop ten trots,
Zy my een sterke rots,
Een magtig huis, en vaste steede,
Op dat ik daar, met eere,
Behouden in verkeere.
| |
3.Gy waart myn rots, en burgt al lange,
Zo lei, en dryfme voort,
Als 't om uw naam behoort,
Voer my uit netten, die ik bange,
Voor my verborgen, merkte,
Want gy zyt myne sterkte.
| |
4.Ik stel myn geest in uwe handen,
Gy waare God, en Heer,
Verloste my wel meer.
Ik haat lichtvaardige verstanden,
Die op wat ydels bouwen,
En blyf den Heer betrouwen.
| |
1 pause.
| |
6.Gy slootme niet in 's vyands handen,
Doe hy my, met syn net,
Gevaarlik had beset.
Gy hield myn voeten uit syn banden,
En stelde die op weegen,
Waar datse ruimte kreegen.
| |
[pagina 68]
| |
7.Zo zy my, Heer, ook nu genaadig,
En toef niet al te lang,
Want, laas, het valt my bang,
Verdriet doorknaagt myn oog gestaadig,
Het doet myn ziele quynen,
En mynen buik verdwynen.
| |
8.Want droeffenis verteert myn leeven,
Myn jaaren gaan vast heen,
In suchten, en geween.
Om 't onrecht werk, by my bedreeven,
Verviel myn kracht door plaagen,
Die myn gebeent doorknaagen.
| |
2 pause.
| |
10.Elx hart heeft my, als dood, vergeeten,
Ik werd zo slecht geschat,
Als een bedorven vat.
Ik hoor wat veele my verweeten,
En moet veel opspraaks lyden,
Vrees komt van alle syden.
| |
11.Beraadtmen teegen my te saame,
Hun listig ooverleg
Neemt dan myn ziel al weg,
Maar ik vertrouw op uwen naame,
Want, Heer, ik seg, met reeden,
Gy zyt myn God ook heeden.
| |
[pagina 69]
| |
12.In uwe hand zyn myne tyden,
Zo red my uit den brand
Van myne vyands hand,
En wil my, op uw tyd, bevryden,
Van die, zo helsch verbolgen,
My sonder schuld vervolgen.
| |
13.Doe op uw knecht uw aansigt lichten,
Behoume door 't geleid
Van uw goedgunstigheit.
Beschaamme niet, noch laatme swichten,
Want als ik recht begeere,
Aanroep ik u, o Heere.
| |
3 pause.
| |
15.Wat hebtge niet al goeds ten leeven,
Voor alle die oprecht
U vreesen, weggelegt!
En voor die sich tot u begeeven
Gewrocht, dat menschen kindren,
Die 't sien, niet konnen hindren!
| |
16.Gy bergtse veilig in 't verborgen,
Door uwes aansigts glans,
Voor 't rot des trotsen mans.
Geen twisters tonge doetse sorgen,
Gy weetse voor syn treeken,
In hutten, weg te steeken.
| |
[pagina 70]
| |
17.Men loof den Heer, die my verschoonde,
En, door getrouw geleid,
Syn goedertierenheid
Zo wonderbaarlik weer betoonde,
Als in een vaste steede,
Sulx niemand my misdeede.
| |
18.Ik sprak wel haastig, doe ik seide,
Ik ben al afgesneen,
Uw oog laat my alleen,
Maar als myn stem noch tot u schreide,
Om een behulpsaam teeken,
Zo hoorde gy myn smeeken.
| |
19.Godvruchtig saad, bemint den Heere,
Die trouwe zielen hoedt,
En leeddoen 't hoog gemoed
Seer ruim vergeldt, tot syner eere.
Gy die hem wacht met smarten,
Zyt sterk, en vast van harten.
|
|