Wortoe d'e tan abra

Bloemlezing uit de Surinaamse poëzie vanaf 1957

[p. 18]

Eugene W. Rellum

Kren!
kindi e go weri,
sonten
foetoe e go sweri...
ma kindi a no kra;
mek' dek-ati
tek' abra;

ef' joe wan' si
ofa gron-tap' bigi,
ef' joe wan' ferstan
a roetoe foe libi,
ef' joe wan sab'
ofa sani seti...
no frede feti:
kren!

San j' ben soekoe
e wakti joe foe feni:
kren,
go loekoe!

Hij zei:
't is maar een neger
en
in zijn diepgevoelde
superioriteit,
mat hij mij
met de kleinste maat;

[p. 19]

 

zijn zelf-ingenomenheid

 

zag niet

 

de lange schaduw,

 

die Negerschap

 

vooruitwerpt,

 

 

 

want anders

 

zei hij zeker:

 

wi, een Neger!

Negerschap
is als bloeiende vanille
hoog in de bomen van het bos;
in wijde omtrek
laat de geur niemand los,
hij dwingt een ieder
om naar hem,
omhoog te kijken;

mij wikkelt het
in geur'ge, warme dekens,
mij smaakt het beter
dan 't lekkerste gourmet-banket;

't is mij een bron
van trots:
mijn vlag,
mijn vuist,
mijn zon.