Een weinig van het andere

[p. 159]

Vrijgevig als altijd (1977)

[p. 160]

[Nu ik gaan moet]

nu ik gaan moet
voel ik eens te meer
je kinderen in mijn bloed geschreven
hun stemmetjes, hun roep, hun lach
ik vind de pijn niet overdreven
boven aarde en hemel
zee en wolken
blijf ik jou verbonden
ofschoon ik weet
dat een tweede dood ons scheidt