Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

[p. 498]

Een scheyd-Liedt

op de wijse: alst begint.

HOe haest is nu desen dach door,
Ten dunckt my maer te syn een uyr,
Om dat ick met mijn vrienden puyr
My soo hebbe vermaeckt,
Sy hebben ons uyt de Schriftuer,
Gesterckt getroost met arbeyt suyr,
Van herten wy nu dancken heur,
Dat haer liefde soo blaeckt,
Godt wilt haer milt weder vergelden vry,
Dat niet en schilt: hondert foudich daer by,
Dat haer arbeyt soo Paulus seydt,
Niet te vergeefs en sy.

[p. 499]

 

2.

 

Vergaren goet nu scheyden doet,

 

Om dat elck na syn Woonste moet,

 

Den dach die passeert metter spoet,

 

Die Godt ons heeft verleent,

 

Wy bidden al ons vrienden soet,

 

Of ter yets waer by ons gheroert

 

Versproken neemt het al int goet,

 

Daer is niet quaets ghemeent,

 

Maer recht en slecht uyt liefden ongestoort,

 

Elckanders knecht te wesen soo 't behoort,

 

Door liefden reyn ons selven kleyn

 

Te houden met ackoort,

 

3.

 

Dit wensch ic u van herten gront

 

Soo ick het meen soo spreeckt den mondt,

 

Dit wort u altesaem ghejont,

 

Welvaert aen ziel en lijf,

[p. 500]

 

Op dat wy blijven vast gegront,

 

In dat aengenomen verbondt,

 

En oock in dat gheloof ghesont,

 

Aenhouden vast en stijf,

 

Totten endt present met sulck een vast opset,

 

Voor de werelt blint te houden onbesmet,

 

Laet ons fijn ghedachtich syn,

 

Malkanderen int ghebedt.

 

4.

 

Oorlof aen al ons vrienden reen,

 

Oorlof oock aen groot en kleen,

 

Oorlof aen uytgenomen gheen,

 

Hoort noch wat de Schrift seyt,

 

Bleven wy vast op den hoeck-steen

 

Soo souden wy komen by een,

 

Daermen niet meer sal moghen scheen,

 

Tot inder eeuwicheyt,

 

Maer vreucht verheucht dat waer

[p. 501]

 

een salich lot,

 

Die hier in deucht volherden tot int slot,

 

Vrienden eerbaer blieft allegaer,

 

Hier mee befolen Godt.