Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen
(1650)–J. Sent–
Auteursrechtvrij
[pagina 484]
| |
Op de wijse: Van den Coninck van Vranckrijck.1.
HOort toe Godts wonder wercken,
Diemen klaerlijck mocht mercken
Doen men schreef vijfthien hondert Jaer,
Ende seven-en-twintich klaer,
Weert leenaert Keyser ghevanghen,
Ten vier veroordeelt stranghe,
Om dat hy Christus volghde na.
2.
Tot Sohrdingh in beyer - lande
| |
[pagina 485]
| |
Sach men des wraecke stadich,
Door den Bisschop al van passou,
Met papen en dom-heeren flou,
Die seer nijdich beladen.
Diet uyt-rechten als quaden
Maer op Godt stond al syn gebou.
3.
Doen sy hem souden rechten,
Op een Kar most hy slechten,
Die Papen ginghen met hem heen,
Sy spraken int latijn haer reen
Maer hy als de onghestoorde,
Haer al in duyts antwoorde,
En dat om des volckx wille alleen.
4.
Als hy het vier nu naeckte,
Hy ter zijden af raeckte,
En pluckte een Bloemeken soet,
Doen sprack hy Heere rechter goet
Soo ghy my kondt verbranden,
Met die Bloem in mijn handen
| |
[pagina 486]
| |
Soo is uwen Oordeel goedt.
5.
Maer so ghy het niet kont doene
Soo denckt u wercken koene,
Ende doet boete en berou,
Maer dit verstondt de rechter nou,
Heeft met drie Beuls vermeten,
Veel houdt int vyer ghesmeten,
Meerder dan 't anders wesen sou.
6.
Om hier door met schanden,
Tot pulver te verbranden,
Maer als dit vyer nu was ge-endt
Lach syn lichaem heel ongheschent,
Doen namen sy wilt hooren,
Meerder nieuw houdt als vooren,
En maeckten eenen groot vyer Jent.
7.
Alst houdt ten tweeden male
Was verbrandt ghenerale,
| |
[pagina 487]
| |
Veechtmen die assche van hem wat
En vonden 't Lichaem klaer en gladt,
Alleen versenght syn hare,
En syn nagels bruyn ware
Maer dat bloemken vondtmen soo radt.
8.
Doch in syn handt vol weerde
Onverwelckt en niet deerde,
Want het en was gansch niet vergaen,
Doen ginghmen 't lichaem stucken slaen,
En een nieu vier bereyden,
Daer sy die weer in leyden,
Maer 't was al te vergeefs gedaen.
9.
Als sy ten derden stonden,
Die stucken in de as vonden,
En waren gansch niet verbrandt,
| |
[pagina 488]
| |
Doen namen sy de stucken want,
Die sy int water smeten,
'T welck Jesus was gheheeten,
Maer syn ziele rust in Godts hant.
10.
Lof Heere groot van machten,
Ghy syt seer sterck van crachten,
Die uwen dienaer des verhoort,
Ende bevesticht uwe woort
'T is recht dat wy u prijsen,
En alle eer bewijsen,
Op dat u lof verkondicht wert.
|
|