Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

[p. 361]

Het twee-en-'t sestighste Liedt,
Uyt het tweede Capittel in Cantica alwaer de Bruyd van de Bruydegom geroepen wort, ende sy wederom antwoort, vande vereeniginge der zielen, met Christo,

Op de Wijse: Wy vinden klaer beschreven, &c.

STaet op mijn live vriendinne, ⁺
Toont my u wesen schoon:
En komt te mywaerts inne,
Aensiet mijn vierighe minne,
Staet op mijn vreught, mijn kroon.

Want siet den winter is henen, ⁺

Die duyster was en koudt,

+ Cant. 2, 10,

+ Cant. 2, 11,

[p. 362]

 

Den reghen is verdwenen,

 

Die bloemkens zijn verschenen,

 

Al in dat groene woudt.

 

⁺ Den Mey-tijt is ghecomen,

 

De Tortel-duyve soet,

 

Haer stemme werdt vernomen,

 

Tot troost van alle vromen,

 

In onsen lande goet.

 

⁺ Den Vyge-boom verkreghen

 

Sijn groene knoppen heeft,

 

Den wijn-stock op ghesleghen,

 

Vol ooghen aller weghen,

 

Den soeten reucke gheeft.

 

En wilt dan niet vertragen

 

Ghy mijn vriendinne jent,

 

Mijn schoone vol behaghen,

 

Staet op in dese daghen,

 

Komt herwaerts hier omtrent.

 

⁺ Blijft niet langher verschoven,

 

Mijn duyve soet van aerdt,

 

Sittende soo bedoven,

+ Cant. 2, 12,

+ Cant. 2, 13,

+ Cant. 2, 14,

[p. 363]

 

In steen-reten en kloven,

 

Of ghy verlaten waert.

 

Laet my u stemme hooren,

 

En siet u wesen schoon,

 

V ghedaente al vooren,

 

Is liefelijck uytvercoren,

 

V stemme soet van toon.

 

Vanght ons de Vossen nijdich, ⁺

 

De cleyne voskens wuft,

 

Die in haer selven strijdich,

 

Den Wijn-bergh syn partijdich,

 

Vanghtse in haer vernuft.

 

Vergheefs is al haer poghen,

 

Want de wijn-berghen dicht

 

Sijn over al vol ooghen,

 

S'en worden niet bedroghen,

 

Die wandelen in't licht.

 

Mijn lieve vrient is mijne ⁺

 

Ick kenne syn gheluyt.

 

't Af wesen is my pijne,

 

Want ick gheheel ben zijne,

+ Cant. 2, 15.

+ Cant, 2, 16

[p. 364]

 

Sijn alderliefste Bruydt.

 

Hy weyt onder de roosen,

 

Tot dat den dagh werdt koel,

 

Want daer wil hy verposen,

 

Tot schaduwen en glosen,

 

Wijcken van synen stoel.

 

⁺ Keert weder, wordt gheleken

 

Ghelijck een Ree op 't veldt,

 

Mijn vrient in Liefd' ontsteken,

 

De schaduw' is gheweken,

 

Dus u by my verseldt

 

V ganghen wilt uyt breyden,

 

Als een jongh herte snel,

 

Op de Berghen ghescheyden,

 

Om u schaepkens te weyden,

 

Die u bekent zijn wel.

+ Cant. 2, 18.