Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

[p. 51]

Den Lof-sanck der Ionck-vrouwen Marie, Luce 1. 46.

MYn ziel maeckt groot den Heer,
Mijnen geest verheucht hem seer,
In mijnen Godt vol trouwen,
Hy is mijn salicheyt,
End wil oock de cleynheyt,
Sijner dienstmaeght aenschouwen.

2. Siet hierom sullen my

Alle gheslachten vry
Wel ghelucksalich achten,
Want onse Godt seer goet
Groote dinghen nu doet,
Door syn handt sterck in crachten.

3.Heylich is synen naem,

En syn goetheyt bequaem,
Sal eeuwichlijck beclyven.
Van kints kindren voortaen,
Voor hen die recht wel gaen,

[p. 52]

 

End in Gods vrese blijven.

 

4. Een schoon en heerlijck werck,

 

Door sijnen arm seer sterck,

 

Heeft ghedaen God almachtich.

 

Hy heeft de stoute quaet,

 

End hares herten raet,

 

Tot niet gemaeckt seer crachtich.

 

5. Die stout sijn in hoochmoet,

 

Vol van eer end van goet,

 

Heeft Godt neder gedreven:

 

End die arm sijn end kleyn,

 

Heeft sijn goetheyt alleyn

 

Seer heerlijck nu verheven.

 

6. Die arm sijn na den Geest,

 

Den welcken hongert meest,

 

Versaet de Heer gepresen.

 

Die rijck sijn vol en groot,

 

Heeft hy ledich end bloot,

 

Van hem vry af ghewesen.

 

7. Hy verheft Israel,

 

Sijn soon en ghedenckt wel

[p. 53]

 

Aen sijn groote ghenade:

 

So hy heeft Abraham,

 

En 't volck dat na hem quam,

 

Toegheseyt vroech end spade.