Basiorum Liber

[p. 15]

Basivm VIII

Ouis te furor, Neaera,

Inepta, quis iubebat

Sic involare nostram,

Sic vellicare linguam,

Ferociente morsu?

An, quas tot unus abste

Pectus per omne gesto

Penetrabileis sagittas,

Parum videntur? istis

Ni dentibus protervis,

Exerceas nephandum

Membrum nephas in illud,

Quo saepe sole primo,

Quo saepe sole sero,

Ouo per diesque longas,

Nocteisque amarulentas,

Laudes tuas canebam?

Haec est, iniqua, nescis?

Haec illa lingua nostra est,

Quae tortileis capillos,

Quae poetulos ocellos,

Quae lacteas papillas,

Quae colla mollicella

Venustulae Neaerae,

Molli per aftra versu,

[p. 16]

 

Ultra Iovis calores,

 

Caelo invidente, vexit:

 

Quae te meam salutem,

 

Quae te meamque vitam,

 

Animae meaeque florem,

 

Et te meos amores,

 

Et te meos lepores,

 

Et te meam Dionen,

 

Et te meam columbam,

 

Albamque turturillam,

 

Venere invidente, dixit.

 

An vero, an est id ipsum

 

Ouod te iuvat superba,

 

Inferre vulnus illi,

 

Quam laesione nulla,

 

Formosa, posse nosti

 

Ira tumere tanta,

 

Quin semper hos ocellos,

 

Quin semper haec labella,

 

Et, qui sibi salaceis

 

Malum dedere denteis.

 

Inter suos cruores

 

Balbutiens recantet?

 

O, vis superba formae.