Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XII

Ende een groet teyken openbaerder in den hemel: een wijf was mitter sonnen ghecleet ende die mane under haer voeten, ende op haren hoefde een crone van twalef sterren

[fol. 170r]

ende inden licham hebbende ende roept al barende, ende wort ghecrucet, op dat si bare. Ende een ander teyken is ghesien in den hemel, ende sich, een drake, groet ende roet, hadde zeven [hovede ende tien] hoernen ende in sinen hovede seven cronen, ende sijn stert treckende nae hem dat derdendeel der sterren des hemels ende sendetse in der eerden. Ende die drake stont voer dat wijf die baren solde, op dat hi haren zone verswolghe, als si ghebaert hadde. Ende si wan een kint, een knechtekijn, die al de lude in der yseren roede regieren sal, ende haer zone is opghegrepen tot Gode ende tot sinen throne. Ende dat wijf vloech in die woestine, daer si hebben solde een stede, van Gode bereyt, dat si God daer solde voeden dusent daghe twehondert ende tsestich.

Ende in den hemel wort een strijt: Michael ende sijn enghelen streden mitten drake, ende die drake vacht ende sijn enghelen, ende si en hadden gheen macht noch haer stede en is voertmeer in den hemel niet ghevonden. Ende dat grote oelde serpent is verworpen, dat die duvel hiet, ende Sathanas, die al die werlt bedrieghet, is neder gheworpen in der eerden ende sijn enghelen sijn mit hem ghesendet. Ende ic hoerde een grote stemme segghende in den hemel:

Nu is ghesciet salicheyt ende cracht ende dat rike ons Heren Godes ende moghentheyt sijns Cristi, want die wroghere onser bruedere is uyt gheworpen, diese nacht ende dach wroghede voer dat anghesichte ons Heren. Ende si verwonnen overmits den blode des lams ende om dat woert sijns ghetughes ende si en minden haer leven niet, al totter doot toe. Daer om verblijt ju, ghy hemele ende die daer in woent. Wee der eerden ende den meere, want die duvel is tot ju neder ghedaelt ende hevet den groten toern ende weet, dat hi luttel tijts hevet.

Ende na dat dat serpent saech, dat hi in der eerden gheworpen was, vervolghede hi dat wijf die dat knapelkijn ghebaert hadde. Ende den wive sijn twe vloghele eens groten aerns ghegeven, dat si vlieghen solde in der woestinen in haere stat, daer si ghevoet wart ter tijt, ter tide ende ter halver tijt van den aensichte des serpents. Ende dat serpent sendede water uyt sinen monde als een rivire na den wive, op dat hi sie solde doen trecken van der

[fol. 170v]

riviren. Ende dat eertrijc halp den wive ende loec op sinen mont ende versvalch die riviren die de drake uyt sinen monde sende. Ende die drake waert toernich up dat wijf ende ghinc en wech om strijt te maken mitten anderen van haren gheslachte, die de ghebode Godes bewaren ende dat ghetughe Ihesu hebben, ende hi stont op dat zant van der zee.