XX
Op enen dach vander weken quam Maria Magdalene vroe totten grave, doet noch duusternisse waren, ende si sach den steen af geboert vanden grave. Doe liep si ende quam tot Symon Peter ende totten anderen jongher, dien Ihesus minde, ende seyde hem: Si hebben den Here en weech ghedraghen uten grave ende wij en weten niet, waer siene gheleghet hebben.
Doe ghinc Petrus uut ende die ander jongher ende quamen totten grave, si liepen beyde te gader ende die ander jongher liep haesteliker voer dan Petrus ende quam ierst totten grave, ende doe hi hem neder neyghede, sach hi die linen laken daer gheleghet, nochtan en ghinc hi niet in. Doe quam Symon Petrus hem volghende ende ghinc int graf ende sach die linen laken daer gheleghet ende den zweet doec, die op sijn hoeft was, niet mitten linen laken gheleghet, mer ghescheyden in een stede ghewonden. Doe ghinc hi oec in, die jongher, die ierste totten grave quam, ende sacht ende gheloefdent, noch en wisten si die scrifture niet, dat hem behoerde vander doet op te staen. Die jongheren ghinghen doe noch weder tot hem zelven.
Maria stont buten totten grave ende weende. Doe si screyde, neyghede si haer ende sach int graf ende sach twee enghelen in witten sittende, die een ten hoefden ende die ander ten voeten, daer dat licham Ihesu gheleghet was. Die enghelen seyden haer: Wijf, wat weenstu? Si seyde hem: Want si hebben minen Heer heen ghedraghen ende ic en weet niet, waer sien gheleghet hebben. Doe si dit gheseghet had, keerde si hoer um ende sach Ihesum staende, ende en wiste niet, dattet Ihesus was. Ihesus seyde haer: Wijf, wat weenstu? Wien soekestu? Si waende dattet een hofman ware ende seyde hem: Heer, hebstune hin ghedraghen, soe segghet mi, waer du hem gheleghet hebste ende ic sallen opbueren of draghen. Ihesus seyde haer: Maria! Si keerde um ende seyde hem: Rabboni, dats te segghen: Meyster! Ihesus seyde hoer: En wil mi niet aen tasten, want ic en bin noch niet tot minen vader gheclommen, mer ganc tot minen bruderen ende segghet hem: Ic climme op tot minen vader ende tot uwen vader, tot minen Gode ende tot uwen Gode. Doe quam Maria Magdalena boetscappende den jongheren: Ic sach den Heer ende dit seghede hi mi.
Doet laet was op een der daghe vander weken ende die doren ghesloten waren, daer die jongheren vergadert waren um anxt der Joden, quam Ihesus ende stont in die middel ende seghede hem: Vrede si mit u! Ende doe hi dat gheseghet hadde, toende hi hem hande ende zide. Die jongheren sijn verblijt, doe si den Heer ghesien hadden. Doe seyde hi hem anderwerf: Vrede si mit u! Alsoe als mi die vader gheseynt hevet, alsoe seynde ic u oec. Doe hi dat gheseyt hadde, blies hi op hem ende seyde: Ontfanghet den Heylighen Gheest. Wien ghi die sunden ontbijnt, dien sijn si ontbonden, ende dien ghi opholt, dien sijn se ophouden.
Thomas, een van den twalven, die Didimus hiet, en was niet mit hem, doe Ihesus quam. Doe seyden hem die ander jongheren: Wij hebben den Here ghesien! Hi seyde hem: Het en si dat ic in sinen handen sien sal dat gat der naghelen ende mijn hant steke in sijnre siden, ic en gheloefs niet.
Ende nae acht daghen waren sijn jongheren noch binnen ende Thomas mit hem. Ihesus quam in beslotenen doeren ende stont in die middel ende seyde: Vrede si mit u! Daer nae seyde hi tot Thomas: Brenct haer in dinen vingher ende siet mijn hande ende brenct toe dijn hant ende stecse in mijn zide ende en wil niet onghe\lovich
Auteursrechtelijk beschermd